Już
w 1893 r Dziennik Kujawski pisał
o cukrowniach na terenie Kujaw. Reklama medialna odnosiła w tamtych
czasach ogromny sukces. Wraz z wzrostem przemysłu wzrastał także
apetyt na gromadzenie informacji. Budowie cukrowni w Kruszwicy
towarzyszył wzrost populacji ludności. Ludzie przybywali do miasta
za chlebem. Po wybudowaniu cukrowni, przez okres zaledwie pięciu lat
(do 1885 r) populacja w mieście wzrosła o ponad 50%.
Dziennik Kujawski wydawany był w Inowrocławiu przez księgarnie i drukarnie "Dziennik Kujawski". Redaktorem odpowiedzialnym za pismo był Józef Chociszewski. Dziennik wychodził codziennie oprócz dni świątecznych oraz poniedziałku. Koszt gazetki z tego okresu wynosił 1 mrk. Można także było zamówić DK do domu, ale wówczas koszt gazetki wzrastał do 1 mrk. i 40 fen.
Mimo, że w cukrowni produkowano cukier o słabej jakości (tzw. żółty cukier), infrastruktura kruszwickiej fabryki cukru miała się dobrze. Robotnicy byli szczęśliwi z dobrze płatnej pracy, co miało duży wpływ na osiedlenie się w tym regionie kolejnych rodzin.
Niewątpliwie
reklama w regionalnej prasie przyczyniła się do rozwoju fabryki.
Dobra promocja doprowadziła do zwiększenia się zysków. Dobrą
passę firmy na krótko przerwał pożar w 1906 r., lecz szybko
odbudowano fabrykę i ponownie ją uruchomiono.
Interes
kwitł również w innych branżach, które współpracowały z
cukrowniami. Przykładem są sklepy żelazne, zakłady budowlane,
warsztaty kowalskie, huty zajmujące się wyrobem kotłów, turbinami
parowymi i innymi wynalazkami, które doprowadziły do rozkwitu i
"ewolucji przemysłowej cukrowni".
W
1920 roku produkowano już oczyszczony cukier w Kruszwicy (biały
cukier), a to za sprawą rewolucyjnego urządzenia służącego do
rafinacji.
*Opracowanie
Bartłomiej Grabowski - źródło Inowrocławska Biblioteka Cyfrowa.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz