Miasteczko
Noć
Do
powiatu kruszwickiego, jak donosi lustracja z 4 sierpnia 1789 roku
należało miasteczko Noć. Było to półmiasteczko na gruncie
królewskim, wieś należała do parafii broniszewskiej, leżącej w
posesji stolnika kruszwickiego Józefa Sokołowskiego, ziemi nadanej
prawem przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, poprzez
chorążego kowalskiego Teodora Sokołowskiego 10 stycznia 1766 roku;
świadectwo nadania ziemi wystawił Dominik Jaroszewski, burgrabia
grodzko-radziejowski, listem Komisji Skarbu Koronnego 18 grudnia 1766
roku.
W
Noci pracowało 3 chłopów rolnych, każdy posiadał 130 zagonów,
trzy dni pracowali wołem, czwartego dnia ręcznie, a zwierzęta
odpoczywały.
Półmiasteczko
Noć położone było pod wsią Buszkowo. Granicę między
królewszczyzną, a sąsiednią prywatną ziemią wydzielał strumyk
(oddzielała strużka), która wpadała do rzeki Noci.
W
granicach miasteczka znajdował się stary dwór z szachulcu
(postawiony w węgieł). Posiadał dwie izby i schowek postawiony za
budynkiem główny. Dach wyłożony był słomą. Dwór posiadał
chlew i stajnie, a także oborę i owczarnie, wszystkie zabudowania
miały dachy ze snopków słomy położone.
Wieś
Skolska
W
tymże powiecie kruszwickim, w parafii skolskiej leżała
w posesji należącej do Władysława Chociszewskiego wieś Skolska.
Chociszewski dzierżawił ta ziemię jak podaje dokument lustracji z
1787 roku, potwierdzony księgami grodu radziejowskimi z 12 stycznia.
Wieś
posiadała również dwór z szachulcu (w węgieł budowany). Dwór
posiadał izbę i boczną izbetkę, a także izbę czeladną i
komorę. W sieni znajdowała się kuchnia, a za nią pokoje
przedzielone progami. Naprzeciwko dworu stał lamus – spichlerz z
szachulcu, z dachem słomianym. Dalej z tyłu dworu, w jego rogu,
stały stajnie i obory, a także dwie stodoły stara i nowa, każda
posiadała cztery schowki, dachy także słomiane.
Posiadłość
wsi Skolskiej obsługiwało sześciu gospodarzy, pracujących 3 dni
bydłem i 3 dni ręczno. Pracowało dwóch komorników pracujących
od św. Małgorzaty do św. Michała.
Do
wsi należał także młyn wodny, zwany Pilich. Był to korzecznik o
jednym kole. Młyn płaci dworowi 270 złp, tak jak rybak na jeziorze
płacący 55 złp. W dworze pracowało trzech czynszników, płacili
30 złp czynszu rocznie. Do wsi przylega bór sosnowy, ale jego
większa część należy do pobliskiej wsi Norzyczyna. Pastwiska
użyczały Kobylniki.
Opracowanie
Bartłomiej Grabowski, na podstawie źródła: Lustracja dóbr
królewskich XVI-XVIII wieku. Wielkopolska i Kujawy. Państwowe
Wydawnictwo Naukowe. Warszawa-Poznań-Toruń 1977 rok.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz