Moja nowa książka już na papierze. Książka, którą oddaję w ręce czytelnika jest swego rodzaju kompendium wiedzy na temat Ciechocinka. Każdy kto interesuje się historią uzdrowiskowego miasta znajdzie w niej informacje o najistotniejszych miejscach związanych z dziejami miasta Ciechocinek. W 1983 r. wyszła monografia, stworzona przez zespół autorów związanych swoją pracą lub działalnością z uzdrowiskiem. Publikacja pt. „Uzdrowisko Ciechocinek zarys monograficzny” pod red. Danuty Iwanowskiej-Jaske stała się fundamentem do stworzenia „Ciekawostek historycznych”. Cykl wydawniczy o miastach na Kujawach i Wielkopolsce cieszy się sporym zainteresowaniem, dlatego postanowiłem opracować historię ciechocińską, w nieco odświeżonej odsłonie.
Książka zawiera ilustracje Ciechocinka. Większość fotografii współczesnych jest zrobiona przez moją osobę, w czasie pobytu w tym pięknym miejscu.
W Ciechocinku można odpocząć. Turystę otacza dużo zieleni i kwiatów. Prawie co krok, na drodze między obiektami zabytkowymi, znajduje się fontanna, pomnik, lub tablica upamiętniająca ważne wydarzenie historyczne.
Autorzy monografii stwierdzili, że ich praca nie wyczerpuje wszystkiego o uzdrowisku Ciechocinek. Jakże oczywiste stwierdzenie, gdyż nie da się w jednym opracowaniu zamieścić wszystkiego. Badania na terenie miasta nadal prowadzą historycy, archeolodzy i regionaliści, przyczyniając się do rozwoju tej dziedziny nauki. Odkrywają kurtyny nieznanych dziejów miasta.
W latach 70-tych XX w. na terenie Ciechocinka działały: Teatr Letni, Kino „Warszawianka” i Kino „Zdrój”. Aktywny był Klub Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia „Promień”, przy Parku Zdrojowym. Można było wypożyczyć książkę w Miejskiej Bibliotece Publicznej, na ul. Traugutta lub Mickiewicza w przypadku literatury dziecięcej. Ciechocinek działał sportowo. Istniały obiekty: Stadion Sportowy CKS „Zdrój” przy ul. Tężniowej i Basen Termo-Solankowy w Parku Zdrojowym.
Wyżywienie zapewniały restauracje: „Dworcowa” przy ul. Kopernika, „Kujawska” przy ul. Żelaznej, „Przy Grzybie” na ul. Zdrojowej i „Zdrojowa” przy ul. Nieszawskiej. Było też kilka barów: „Ania” na Zdrojowej, „Coctail-bar” również na Zdrojowej i „Pod Pawiem” na ul. Kopernika. Głodny turysta mógł skorzystać z punktów gastronomicznych „Przy Tężniach”, działały także jadłodajnie prywatne, które były prowadzone w okresie sezonowym. Ciechocinek drugiej połowy XX w. oferował obsługę ruchu turystycznego. Funkcjonowały w mieście biura: „Orbis”, PTTK, BORT, OST „Gromada”, SPT „Turysta” i WWPT. Noclegi zapewniał: Dom Wycieczkowy PTTK, Ośrodek Pensjonatowy PBP „Orbis”, Włocławskie Przedsiębiorstwo Turystyczne, a także teren campingowy. W Ciechocinku nie brakowało szpitali i sanatoriów, prewentorium, przychodni, aptek, domów wczasowych. Wiek XX dał silne fundamenty pod kształtowanie się miasta uzdrowiskowego dzięki przemyślanej strategii turystycznej. Wszystko razem czyni to młode miasto atrakcyjnym miejscem dla zwiedzających. Miasto rozwija się prężnie. Dzięki licznym inwestycją stanie się wkrótce głównym punktem turystycznym na mapie Kujaw. Należy spisywać skrupulatnie dzieje Ciechocinka i ludzi z nim związanych. Historia musi być stawiana na równi z rozwojem miasta. Łącząc historiograficzne aspekty miasta z jego rozbudową, Ciechocinek przyciągnie rzesze turystów, co przyczyni się do dalszego rozwoju tego atrakcyjnego regionu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz