Znamy
kilka osób dziedziczących w Sukowych, w parafii Polanowice na
przestrzeni lat 1357-1481, jednak tylko w nielicznych przypadkach
można określić ich przynależność herbową. Przykładem osoby z
udaną identyfikacją herbu jest Chwał z Sukowych, który do
dokumentu strzeleńskiego przywiesił pieczęć z herbem Radwan. W
źródłach występował do 1445 r., był podsędkiem klasztornym w
Strzelnie, kilkakrotnie świadkował w dokumentach strzeleńskich. Do
tego samego dokumentu z 1435 r. swoją pieczęć z herbem Pomian
przywiesił Mikołaj z Sukowych, który z kolei był sędzią
klasztornym u norbertanek strzelińskich, zapewne trzeba go
identyfikować z Mikołajem starym, który występował w testacjach
dokumentów klasztornych z lat 1403-1453. według dawniejszej
literatury w Sukowych dziedziczyli także Awdańcy.
Dokumenty
źródłowe z XIV-XV wieku przekazują imiona wielu dziedziców
parafii Polanowic, lecz nie pozwalają one jednoznacznie określić
przynależności rodowej tej szlachty. Można domniemywać, że
niektórzy spośród posesjonatów w tej wsi to przedstawiciele
Łabędziów. Pojawiały się wśród nich używane przez ten ród
imiona Piotr, Andrzej, Dziersław, Świętosław, a tradycja używania
imion agnatycznych wśród kujawskich rodów była silna. Łabędziowie
posiadali na Kujawach klucz piotrowski i możliwe, że pewna rodzina
z Polanowic mogła być odpryskiem tej starej genealogii. W XV w.
Polanowice były już wsią z kilkoma działami, bowiem gdy w 1423 r.
doszło do konfliktu o dziesięcinę z tej miejscowości, to
pozywając scholastyk kruszwicki Jarand sądził się z pięcioma
dziedzicami – Janem, Mikołajem, Klemensem, Dziersławem i Piotrem.
Wieś
Baranowo leży w parafii Polanowice. Pierwszym znanym właścicielem
Baranowa, był pewien Baran żyjący w 1 połowie XIII wieku, który
miał synów Bogumiła i Marcina. Nie jest znana ich przynależność
rodowa. W zapiskach sądowych kruszwickich z 1 polowy XV wieku
pojawia się pewien Bolko czyli Bolesta z Baranowa i jego bracia:
Maciej, Jakub, Jan i Mikołaj. Niektórzy badacze, kierując się
kryterium imionowym, uważają Bolestę za przedstawiciela rodu
Jastrzębców (Bolestów).
Niedaleko
Polanowic i w tejże parafii leży wieś Racice. Z dokumentów
pochodzących z połowy XV wieku znamy wielu dziedziców Racic, co
pozwala wysunąć przypuszczenie, że wieś była już wtedy mocno
podzielona. Nasuwają się jednak wątpliwości identyfikacyjne
związane z zapisem źródłowym miejscowości Racice, które można
też uznać za Racięcin w powiecie radziejowskim. W zapisce z 1442
r. poświadczeni są bracia Andrzej i Bartosz z Racic w sporze z
Mikołajem z Giżewa o dziedzictwo w Racicach. Ten ostatni zgłaszał
też do Racic prawo bliższości. Andrzej Racicki jest pewnie
utożsamiany z Andrzejem występującym z matką Jachną i jej
innymi, nie wymienionymi imiennie, dziećmi w 1440 r. W tym samy
czasie z Racic pisali się Maciej, Klemens i Bartosz. Niestety nie
można określić przynależności rodowej tych dziedziców, chociaż
S. Kozierowski uważał ich za Sulimów, nie argumentując jednak
swego przypuszczenia.
Opracowanie
Bartłomiej Grabowski, ź: Z Dziejów Pogranicza Kujawsko-Pomorskiego
III, Strzelno-Kruszwica 2015, pod red. D. Karczewski i M.
Wilczak-Karczewskiej, publikacja J. Karczewska pt. Rody rycerskie w
okolicy Kruszwicy i ich majątki w późnym średniowieczu, s. 45-47;
S. Kozierowski, Pierwotne osiedlenie pojezierza Gopła, „Slavia
occidentalis”, t. 2; 1922, s. 27; J. Bieniak, Ród Łabędziów,
Geneologia, Studia nad wspólnotami krewniaczymi i terytorialnymi w
Polsce średniowiecznej na tle porównawczym, pod red. J. Hertla i J.
Wroniszewskiego, Toruń 1987, s. 13; S. Kozierowski, Szematyzm
historyczny ustrojów parafialnych dzisiejszej archidiecezji
gnieźnieńskiej, Poznań 1934, s. 169; J. Karczewska, Własność
szlachecka na pograniczu wielkopolsko-kujawskim, s. 152; Herb Junosza
Baranowskich z Kujaw, w: T.
Gajl, Herbarz Polski od średniowiecza do XX wieku, Gdańsk 2007.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz