Kowal XV-XIX wiek

Dodaj napis

W roku 1519 król Zygmunt Stary dokonał drugiej lokacji miasta na prawie chełmińskim, które na początku XVII wieku liczyło 240 domów (około 1140 osób). W drugiej połowie XVII wieku, po potopie szwedzkim, w Kowalu zostało jedynie 30 domów. Odbudową zamku zajął się starosta Morsztyn. Kowal nie wrócił już jednak do dawnej świetności. Znalazł się w zaborze pruskim w latach 1807-1815 w granicach Księstwa Warszawskiego, a od 1815 r. - był częścią Królestwa Polskiego. W tym czasie miasto pełniło funkcję ośrodka handlu, głównie zbożem oraz rzemiosła. W końcu XVIII wieku i na początku XIX wieku z pejzażu miasta zniknęły niektóre budowle. W latach 90-tych XVIII wieku rozebrano zamek, a w 1804 r. kościół św. Mikołaja. W 1824 r. rozebrano kościół św Fabiana i Sebastiana, natomiast w 1832 r. spalił się kościół św. Ducha.

W roku 1836 zlikwidowany został powiat kowalski, a w roku 1870 – w ramach represji po upadku powstania styczniowego – Kowalowi odebrano prawa miejskie. Ponowne uzyskanie praw miejskich nastąpiło po odzyskaniu niepodległości w 1919 r.

W okresie międzywojennym Kowal stanowił znaczący ośrodek rzemieślniczy i handlowy. Istniały tu młyny, wiatraki, tartaki i olejarnie. Życie gospodarcze ożywiały cotygodniowe targi oraz jarmarki. Pod względem materialnym najbardziej znaczącymi i trwałymi osiągnięciami tych lat były:budynek szkolny przy ulicy Kazimierza Wielkiego – późniejszy Zespół Szkół im. Kazimierza Wielkiego oraz Dom Ludowy, który dał początek remizie straży pożarnej. 

W okresie międzywojennym miasto liczyło około 4000 mieszkańców. Na obrzeżach Kowala znajdowały się trzy cmentarze: katolicki, żydowski i ewangelicki. 

Opracowanie Bartłomiej Grabowski, źródła: biuletyn informacyjny: Kowal, Miasto Królewskie, drukarnia DIX na zlecenie Urzędu Miejskiego w Kowalu.