Huta
„Irena” w Inowrocławiu została otwarta w 1924 r. (Wielkopolska
Huta Szklana Franciszka Dźwikowskiego, T.Z.o.p. w Inowrocławiu).
Świetnie prosperowała w latach międzywojennych (Fabryka Szkła w
Inowrocławiu „Irena”, wł. Henryk Podkomorski). Po II wojnie
światowej została odbudowana, a także zmodernizowana i
rozbudowana. Budową huty zajął się Franciszek Dźwikowski -
inowrocławski architekt. Na miejsce budowy zakładu wybrał odcinek
przy linii kolejowej toruńskiej i bydgoskiej, przy dworcu.
Od
1927 r. zakład przechodzi w ręce Henryka Podkomorskiego, dyrektora
Wytwórni Win i Wódek Winkelhausena w Starogardzie Gdańskim. W tym
czasie „Irena” otrzymuje koncesję na produkcję i sprzedaż
„oryginalnych szkieł do zapraw”. W sierpniu 1939 r.
zatrudnionych w zakładzie szkła Podkomorskiego jest 520
pracowników. W okresie okupacji huta popada w ruinę (Glashutten
„Irena” Hohensalza). W 1935 r. zakład kupuje obiekt hutniczy.
Już
po wojnie w 1945 r. huta („Irena” Fabryka Szkła pod Zarządem
Państwowym) zostaje odbudowana, głównie dzięki inicjatywie
pracowników. Prężnie działa dzięki nowym inwestycją i
zaciągniętym kredytom inwestycyjnym. Uroczyste otwarcie odbyło się
17 września 1945 r.
W
1952 r. huta wzbogaciła się o nową halę produkcyjną i urządzenia
pomocnicze oraz zestawiarnie surowców i halę odprężarek.
W
1957 r. wprowadzone zostają stoły taśmowe, służące do
transportu obrabianych wyrobów.
W
roku 1961 huta (Huta Szkła Gospodarczego „Irena” w Inowrocławiu)
zatrudnia artystę-plastyka Feliksa Nawrockiego. Szkło produkowane w
zakładzie otrzymuje nowe fasony i zdobienia. W tym też roku
zbudowane zostaje laboratorium i wzorowania.
W
późniejszych latach projektowaniem szkła zajmowali się Wanda
Manteuffel, Stefania Rybus i Wit Płażewski, Stefania Rybus-Kujawa.
W ostatnim okresie działalności huty upiększaniem wyrobów zajmuje
się Małgorzata Dajewska, profesor Akademii Sztuk Pięknych we
Wrocławiu.
W
zakładzie potrzebny był wykształcony personel. Uruchomiono więc
przyzakładową zasadniczą szkołę zawodową kształcącą w
zawodzie zdobnik szkła.
W
1976 r. produkcja w hucie „Irena” zostaje wzbogacona o oddział
wyrobu kryształów. Zakład rozwija się nadal, a wyroby szkła
zdobywają rynek, również zagraniczny (głównie Związku
Radzieckiego, Anglii, Kanady, Australii, Francji i Włoch). Wzrasta
również liczba zatrudnionych w 1794 r. jest ich 958, a w 1987 r. -
2506 osób.
W
1982 r. otwarto sklep HSG „Irena” w Bydgoszczy, działał
na Zbożowym Rynku,; drugi otwarto w Inowrocławiu przy ul.
Solankowej.
W
1991 r. huta zostaje sprywatyzowana, powstaje Zarząd Spółki z
prezesem. Produkcja zostaje zautomatyzowana, jakość szkła zostaje
poprawiona. Rozbudowane zostają inne działy, między innymi dział
marketingowy i kontroli jakości. Huta wchodzi na rynek dalekiego
wschodu.
W
1992 r. akcje „Ireny” notowane są po raz pierwszy na Giełdzie
Papierów Wartościowych w Warszawie. Rok później działy w
zakładzie zostają skomputeryzowane.
W
2002 r. uruchomiono automat zdobniczy szlifujący kryształ o bardzo
wysokiej jakości. Jeszcze w 2003 r. zakład został ponownie
nagrodzony otrzymał: Złotą Statuetkę Lidera Polskiego Biznesu
2003 za osiągnięcia produkcyjne – jedna z najlepszych firm w
Polsce.
Wyroby
Huty „Irena” do dziś cieszą oko wielu wielbicieli wyrobów
szklanych. Można je obejrzeć w prywatnych zbiorach i muzeum.
Od
1924 do 2004 r. hutą zarządzali: Franciszek Dźwikowski, Henryk
Podkomorski, Bruno Grosser, Kurt Czulins, Henryk Podkomorski,
Władyslaw Harenda, Franciszek Owczarek, Władysław Harenda, Roman
Maresz, Danuta Biernacka, Bernard Michczyński, Zdzisław Gonera,
Bolesław Felczak.
Oprac.
B. Grabowski, źródła: D. Chadrysiak, Huta „Irena” 1924-2004,
Inowrocław 2004; B. Kasińska, Piękno kryształu, Nowiny
Inowrocławskie, R.6: 1987 nr 22; J. Szczutkowski, Od manufaktury do
nowoczesności. ^0-lecie HSG „Irena’. Nowiny Inowrocławskie.
R.3: 1984 nr 11, nr 27; H. Rochnowski, Przemysł Inowrocławia i jego
okolic w latach 1946-1980. Ziemia Kujawska. T. 8, Inowrocław 1986.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz