Kapitan
Ignacy Spychalski tak
jak i bracia zajmował się uprawą ziemi, był żołnierzem. Urodził
się 1 lipca 1894 roku w Paprosie, syn Walentego i Józefy. Podczas I
wojny światowej walczył w armii niemieckiej. W grudniu 1918 roku
wstąpił do 31 Pułku Piechoty we Włocławsku. Na początku
stycznia 1919 roku walczył w pododdziale kapitana Zybdyra o
wyzwolenie miasta Inowrocławia. Ukończył szkołę średnią w
Brześciu i szkołę podchorążych w Warszawie. Awansował do
stopnia porucznika. Od 1922 roku prowadził gospodarstwo rolne w
Paprosie. W okresie międzywojennym był sołtysem w Paprosie, a od
1936 roku wójtem gminy Kruszwica i członkiem Sejmiku Powiatowego w
Mogilnie. Poza tym był sekretarzem Kółka Rolniczego w Pieraniu,
dowódcą 8 Kompanii Przysposobienia Wojskowego i Wychowania
Fizycznego w swojej gminie, przewodniczącym Rady Szkolnej w Woli
Wapowskiej oraz członkiem Związku Plantatorów Buraka Cukrowego i
Bractwa Strzeleckiego w Kruszwicy. Przez wiele lat pełnił funkcje
komendanta Towarzystwa Powstańców i Wojaków w Pieraniu oraz
Wrocławiu. Walczył w kampanii wrześniowej 1939 roku. Okres
okupacji hitlerowskiej spędził w oflagach jenieckich w Lubece,
Sandbostel, Itzehoe i Woldenberg. Po II wojnie światowej wrócił do
Paprosa. Od 1964 roku mieszkał w Inowrocławiu. Za działalność
niepodległościową i społeczną został odznaczony Wielkopolskim
Krzyżem Powstańczym, Medalem „Zwycięstwa i Wolności” i
Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Za udział w powstaniu
wielkopolskim, w 1973 roku awansował do stopnia kapitana. Zmarł 20
listopada 1977 roku w Inowrocławiu.
Opracowanie
Bartłomiej Grabowski, źródła:
- H. Łada, Wybitniejsi działacze organizacji rolniczych na Kujawach 1864-1939, Inowrocaw 1984.
- Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom VII, Warszawa, 1886.
- Fotografia-skan z książki H. Łady, Wybitniejsi działacze...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz