Osada istniała i funkcjonowała jako gród książęcy i ośrodek kasztelanii, na lewym brzegu Wisły. Kasztelania obejmowała również tereny na prawym brzegu za Szpetalem. XII – wieczny Włocławek, posiadał targowisko i gród książęcy na lewym brzegu Wisły.
Gród spełniał rolę militarną, fiskalna, zapewniał bezpieczeństwo targowisku i pobierał opłaty od statków płynących po Wiśle, a w czasach wojny dostarczał żołnierzy pancernych. Położenie na lewym brzegu rzeki było korzystniejsze, bezpieczniejsze (obrona przed najazdami pruskimi) i dogodniejsze dla żeglugi, ponieważ do Wisły wpływała Zgłowiączka (droga spławna dla płodów rolniczych Kujaw). Z biegiem czasu osada handlowa przekształciła się w miasto. Proces ten trwał około czterech wieków.
W 1255 roku, w wyniku umów z księciem kujawsko-łęczyckim Kazimierzem, stał się własnością biskupów kujawskich, z prawem lokacji miasta na prawie niemieckim.
W późniejszym okresie osada stanowiła konkurencję handlową dla Krzyżaków. Przyczyniło się to do niszczących najazdów Krzyżaków okupujących ziemię dobrzyńska na przeciwległym brzegu Wisły i tym samym zahamowaniu rozwoju Włocławka.
Opracowanie B. Grabowski, źródła: M. Bogucka, H. Samsonowicz, Dzieje miast i mieszczaństwa w Polsce przedrozbiorowej, Wrocław 1986; J. Hofman-Kupisz, Włocławek w 1787 roku, Zabudowa miasta i struktura majątkowo-społeczna mieszkańców, Włocławek 2001.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz