W pierwszych latach pod odzyskaniu niepodległości, Gniewkowo przeżywało zastój w rozwoju gospodarczym. Obniżyła się liczba mieszkańców. Duży wpływ na to miały straty na froncie.
Według spisu z 1919 r. , ilość mieszkańców Gniewkowa liczyła troszkę ponad 3 tysiące osób, w tym 2062 Polaków, 1301 Niemców i 88 Żydów. Ta liczba zmniejszała się stale przez następne lata aż do 1931 r. Wówczas nastąpił wzrost liczebności mieszkańców miasta. Na tendencję wzrostową składały się przyrost naturalny i napływ Polaków z Niemiec, którzy wcześniej wyjechali w poszukiwaniu pracy.
Gniewkowo opuścili przede wszystkim niemieccy urzędnicy, funkcjonariusze oraz część przedsiębiorców, którzy sprzedali Polakom swoje zakłady lub warsztaty. Pozostała natomiast duża część rolników niemieckich zamieszkałych w pobliskich wsiach, jak Gąski, Płonkówko, Szpital i inne. Pozostali również właściciele niektórych wielkich folwarków, jak: Lipie, Wierzbiczany, Ostrowo i inne.
Gniewkowo w omawianym okresie dotknął kryzys ekonomiczny. Miasto dotknęła plaga bezrobocia. Zamknięto część zakładów; tartak, cegielnię w Michałowie. Zakłady te dopiero w drugiej połowie lat trzydziestych zostały uruchomione, a niektóre z nich poprzedni stan zatrudnienia osiągnęły dopiero pod koniec lat trzydziestych. W zakładach zatrudnionych było niewiele osób, bezrobocie w Gniewkowie utrzymywało się aż do II wojny światowej. Bezrobocie sięgnęło 70 % mieszkańców w latach 1938-1939, jak podawał Zarząd Miejski w sprawozdaniu.
Z ciekawostek dotyczących Gniewkowa, należy nadmienić, że w mieście istniała stacja benzynowa, a czterech jego mieszkańców było właścicielami samochodów osobowych. Przy drodze do Wierzbiczan stały dwa wiatraki, przy czym jeden z nich czynny aż do spalenia go przez wojska niemieckie we wrześniu 1939 r.
Opracowanie Bartłomiej Grabowski, źródło: M. Radecki, Gniewkowo 1268-1990, Wrocław 1993.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz