Wieś
położona na zachodnim brzegu Gopła, około 11 km na południe od
Kruszwicy, między Rzeszynkiem, Golejewem i Włostowem, niedaleko
stacji kolejowej Gopło (dawniej Kościeszki). Kościeszki posiadają
długą historię sięgającą XIII wieku. Pierwsze dane źródłowe
o samej osadzie Kościeszki pochodzą z treści testamentu komesa
Lękomira z 15 stycznia 1271 roku, właściciela dóbr Lachmirowice.
Wieś należała do rodu Kościeskich herbu Kościesza,
przekrzyżowaną, obróconą grotem do góry. Strzała w środku
przedzielona jest kawałkiem żelaza, które ma oznaczać pochwę od
pałasza. Nad herbem w koronie pióra strusie (trzy lub pięć).1
Herb
ten otrzymał rycerz nazwiskiem Kościesza od Bolesława Śmiałego
zasłużywszy się w bitwie pod Smowskiem (1072 r.). Legenda głosi,
że Dohiesław Kościesza z powodu ponurego spojrzenia nazwany
„Strzegomia" założył posiadłość o tej nazwie w
województwie sandomierskim. Tam też nazywano herb Strzegomia.
Pierwszą ojczyzną rodu była prawdopodobnie Wielkopolska, gdzie
leżą Kościeszki. Jeszcze na początku XV wieku wieś nazywała się
Kościeszyce. Występujący jako świadkowie w tym dokumencie rycerze
herbu Kościesza posiadali swe działy (sors) w majętności
Kościeszki. Wymienieni są więc rycerze: Miłosław
Przybysławowicz, przypuszczalnie senior, Gosław, Wisław, Wojsław
i Mylik. Dokument wymienia też proboszcza Jakuba. Kościół
parafialny w Kościeszkach założyli prawdopodobnie właściciele
tej osady i okolicznych wsi, najpóźniej w I połowie XII wieku.
Patronem kościoła mógł być ktoś z rodu Kościeszków, być może
Miłosław. Ród Kościeszów pod koniec XV wieku przybrał nazwisko
Kościeskich.2
W
strukturze własności ziemskiej na Kujawach istniała równowaga
posia¬dania kościelnego i szlacheckiego przy bardzo niskim
wskaźniku własności królewskiej. W innych regionach kraju
własność kościelna nie przewyższała szlacheckiej, a nawet
królewskiej. Prawie do końca wieku XVI utrzymywała się dłużej,
aniżeli gdzie indziej w Wielkopolsce duża liczba szlachty
cząstkowej, a nawet zagrodowej. Niektóre wsie szlacheckie należały
do kilku drobnych właścicieli. W Kościeszkach istniało pięć
części szlacheckich.3
W
1556 roku współdziedzicami byli Marcin i Jakub. Marcin Kościeski
posiadał półtora łana kmiecego i dwóch zagrodników, Jakub
Ruszkowski i Maciej Łuszczewski po jednym półłanku, Wojciech
Łuszczewski półtora łanu, trzech zagrodników i jednego
komornika. W 1597 roku właścicielami wsi byli: Jerzy i Maciej
Kościescy oraz Maciej Łuszczewski. Do parafii w Kościeszkach w XVI
wieku należało 11 wsi, w których nie było innowierców. Jerzy
Kościeski wybudował szpital, w którym mieszkało 7 biednych.4
W
końcu XVI wieku reaktywowano szkołę parafialną. Uczono w niej
elementów czytania i pisania oraz katechizmu. Najazd szwedzki
spowodował zniszczenia gospodarstw chłopskich, jak i folwarcznych.
Ucierpiały wówczas Kościeszki i Golejewo. Jeszcze w latach
1660—1661 w licznych wsiach uprawiano zaledwie po pół tona, po
jednym lub kilka łanów. Zmniejszało się zaludnienie wsi, a także
liczba domów chłopskich. Straty wojenne dotyczyły również
narzędzi rolniczych.
Jeszcze w 1683 roku w Kościeszkach były tylko 3 pługi dworskie, a żadnego kmiecego. Rekonstruowano zabudowania chłopskie. Materiały źródłowe z końca XVII wieku świadczą o powolnym tempie odbudowy wsi. Mówią one o pustych wsiach, o zniszczonych nadal zabudowaniach, o trudnościach w podjęciu przez chłopów hodowli owiec.5
Jeszcze w 1683 roku w Kościeszkach były tylko 3 pługi dworskie, a żadnego kmiecego. Rekonstruowano zabudowania chłopskie. Materiały źródłowe z końca XVII wieku świadczą o powolnym tempie odbudowy wsi. Mówią one o pustych wsiach, o zniszczonych nadal zabudowaniach, o trudnościach w podjęciu przez chłopów hodowli owiec.5
W
okresie wojny północnej w latach 1700—1721 nasze ziemie były
terenem przemarszów wojsk szwedzkich. Wsie nawiedziło morowe
powietrze niszczące ludzi i zwierzęta hodowlane. Do zniszczonych
wsi należały Kościeszki, Rzeszynek, Sierakowo. W 1766 roku
Kościeszki należały do Franciszka Wysockiego. W 1772 roku wieś
znalazła się w rękach pruskich. W 1833 roku wieś liczyła 166
osób. W Kościeszkach istniała szkoła parafialna. W roku 1847
wybudowano nowa plebanię, którą rozbudowano w latach 1911—1915.
W czasie II wojny światowej hitlerowcy wywieźli stare gotyckie
dzwony. W kościele znajdują się 2 tablice zawierające nazwiska
osób poległych w I wojnie światowej (1914—1918) oraz w walkach o
niepodległość Polski (1918—1921). Na cmentarzu przykościelnym
znajdują się pomniki: Ferdynanda Amrogowicza, dziedzica Rzeszynka i
Lubstówka i Józefy z Potockich (zm. 11.10.1822 r., wystawiony przez
syna W. Zabłockiego), Emilii Wyskoty hr Zakrzewskiej (1877—1917),
założycielki pierwszego w Polsce Kółka Włościanek w
Kościeszkach (założonego 7.03.1910 r.), płka Stanisława
Zakrzewskiego (1902— 1986), dowódcy Pułku Ułanów Karpackich
(walczył m.in. pod Tobrukiem i pod Monte Cassino) oraz proboszcza
Adama Józewicza (1870—1911).6
W
zabytkowym, drewnianym kościele z 1766 roku znajduje się ołtarz z
1770 r., a w jego polu środkowym jest obraz św. Anny, wystrój
wnętrza jest rokokowy. W kruchcie kościoła dobudowanej w latach
1955—1957 znajduje się krucyfiks wiejskiego rzeźbiarza Józefa
Glanca( 1837—1930), urodzonego w Rzadkwinie.
Przed probostwem znajduje się kamień z rytem romańskim z około X wieku, być może symbolem słońca. Na cmentarzu parafialnym znajduje się grób Juliana Reichsteina, uczestnika powstania styczniowego, dowódcy jednego z oddziałów powstańczych, więźnia Moabitu, właściciela Lenartowa i Sierakówka (zm. 3.07.1900 r.). Wieś leży w obrębie Nadgoplańskiego Parku Tysiąclecia.7
Przed probostwem znajduje się kamień z rytem romańskim z około X wieku, być może symbolem słońca. Na cmentarzu parafialnym znajduje się grób Juliana Reichsteina, uczestnika powstania styczniowego, dowódcy jednego z oddziałów powstańczych, więźnia Moabitu, właściciela Lenartowa i Sierakówka (zm. 3.07.1900 r.). Wieś leży w obrębie Nadgoplańskiego Parku Tysiąclecia.7
Pierwsza
wzmianka o kościele pochodzi z 1271 r. Był niegdyś siedzibą rodu
Kościeszów, zwanych od herbu Lisami. W XV w. Zmienili nazwisko na
Kościeskich.Parafię w Kościeszkach erygowano w pierwszej połowie
XIII wieku. Obecny kościół zbudowany został w 1766 roku z
fundacji
Franciszka Wysockiego dzięki
staraniom proboszcza Floriana
Ostromęckiego.8
Kościół
wzniesiony w stylu barokowym, orientowany, o drewnianej konstrukcji
zrębowej, na podmurówce kamiennej. Korpus pięcioprzęsłowy,
trójnawowy, w układzie pseudobazylikowym, niekonsekrowany.
Jest
to kościół drewniany,
prezbiterium nie jest wyodrębnione z nawy głównej, jest zamknięte
z boczną zakrystią. Z boku nawy znajdują się kruchta i kaplica
dobudowane w latach 1955-57 na podstawie odkrytych fundamentów. Dach
kryty jest gontem, posiada sześcioboczną wieżyczkę
na sygnaturkę zwieńczoną
blaszanym hełmem z latarnią zrekonstruowaną w latach 1977-78.
Ambona, ołtarz główny i dwa boczne rokokowe pochodzą z lat
1766-70. Chrzcielnica z XX wieku zawierarzeźbę (z
drugiej połowy XVIII wieku) przedstawiającą Chrzest
w Jordanie.
Wnętrze bogate jest w liczne rzeźby gotyckie i barokowe z okresu od
XVI do XIX wieku. Drewniana
dzwonnicadobudowana
została w połowie XX wieku.9
Kościół
był kilkakrotnie odnawiany - w 1835, 1863 i 1934 roku. W pobliżu
świątyni mieści sięcmentarz z
1900 roku.10
Do
najcenniejszych zabytków kościoła należy ołtarz główny z 1770
r., a także figurka św. Anny z Dzieciątkiem z XIV w. Plebania
pochodzi z XIX w., do parafii należy również dom katechetyczny. W
zbiorach parafialnych znajdują się księgi metrykalne:
ochrzczonych, małżeństw oraz zmarłych od 1945 r. Po II Wojnie
Światowej, pierwszym proboszczem w par. pw. św. Anny był ks. Jan
Szczepański (1945-54), po nim funkcję duszpasterską objął ks.
Antoni Musiał (1945-69), następnie ks. Bogdan Banaszak (1969-1979),
ks. Alfons Smoliński 1979 r., ks. Jan Janik 1979-1982 r., ks.
Zygmunt Kosowski 1982-2001., ks. Henryk Ląg od 2001 r. proboszcz ur.
się 20 II 1949 r. Posługę sprawował do śmierci - 10 lipca 2017
roku.
Parafia
liczy 1750 mieszkańców, większość to katolicy. Święto
patronalne przypada 26 VII, całodzienna adoracja 3 III. 13 X 2003 r.
parafię odwiedził bp Wojciech Polak. Do parafii należą
miejscowości: Baranowo cz., Chrosno, Dobsko, Golejowo, Gopło,
Kościeszki, Krzywne Kolano, Lachmirowice, Lubstówek, Rzeszyn,
Rzeszynek, Siemionki, Sierakowo, Sierakówek, Włostowo.
Do
parafii należy cmentarz, założony około 1900 roku..
W
Kościeszkach działa organizacja Żywy Różaniec Matek.
W
Kościeszkach znajduje się dwór z przełomu XIX i XX w. Pierwsza
wzmianka o wsi pochodzi z testamentu komesa Lękomira z 1271 r.,
właściciela dóbr Lachmirowice. Wieś należała wówczas do rodu
Kościeszów herbu Lis. Na początku XV w. wieś zwała się
Kościeszyce. Ród Kościeszów pod koniec XV w. przybrał nazwisko
Kościeskich. Na początku XIX w. wieś należała do Ferdynanda
Amrogowicza. W 1833 r. mieszkało tu 166 osób. W 1852 r.
właścicielami byli już Marcin i Pelagia z Wagnerów Żakowscy,
którym urodził się syn Czesław Bernard. Marcin Żakowski zmarł w
1888 r. Po nim prawdopodobnie gospodarzył tu syn. Pod koniec XIX w.
wzniesiony został obecny dwór, powiększony o przybudówkę na
początku XX w. W 1909 r. majątek należał do Józefy Żakowskiej,
a następnie aż do 1939 r. do Stefana Żakowskiego. W 1926 r. obszar
majątku liczył 452 ha. Po wojnie dobra znacjonalizowano, ziemia
została rozparcelowana, a w budynku dworu utworzono mieszkania.
Zachował się on do dzisiaj we względnie dobrym stanie.
Prymas
Polski arcybiskup Wojciech Polak mianował nowego proboszcza parafii
pw. św. Anny w Kościeszkach.
Ksiądz Przemysław Warchał (ur. 19.02.1977) przybył do nas z parafii pw. św. Kazimierza Królewicza we Wrześni, gdzie pełnił funkcję wikariusza. Dekret wszedł w życie dnia 1 września 2017 r.
Ksiądz Przemysław Warchał (ur. 19.02.1977) przybył do nas z parafii pw. św. Kazimierza Królewicza we Wrześni, gdzie pełnił funkcję wikariusza. Dekret wszedł w życie dnia 1 września 2017 r.
Opracowanie
Bartłomiej Grabowski.
1http://www.jeziorawielkie.pl/
2Ibidem,
3Ibidem,
4Ibidem,
5Ibidem,
6Ibidem,
7Ibidem,
8Rocznik
Archidiecezji Gnieżnieńskiej, 2005 r.
9Ibidem.
10http://www.polskaniezwykla.pl/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz