Bolesław Mieszkowic był synem księcia wielkopolskiego Mieszka Starego, najstarszy z jego drugiego małżeństwa z Eudoksją, córką księcia kijowskiego Izasławą. Syn Mieszka chociaż należy do ciekawych postaci średniowiecznych, pozostaje nieco w cieniu ojca. Przez historyków ukazywany jako pierwszy książę wydzielonej dzielnicy kujawskiej.
W swej kronice Wincenty Kadłubek opisuje, że Mieszko Stary przyrzekł następstwo w senioralnej dzielnicy krakowskiej synom Eudoksji, co mogło doprowadzić do buntu jego najstarszego syna Odona i wygnania ojca z Wielkopolski w 1177 roku. Dzięki pomocy księcia zachodniopomorskiego Bogusława I, w 1191 roku udało się Mieszkowi powrócić do Gniezna. Najprawdopodobniej przed tym wydarzeniem Bolesław pojął za żonę księżniczkę pomorską Dobrosławę. W 1191 roku Bolesław został wysłany przez swego ojca do zbrojnego wsparcia buntu możnych krakowskich przeciwko Kazimierzowi Sprawiedliwemu, który wspierany posiłkami ruskimi, zdołał odzyskać są dzielnicę, a nawet pojmać do niewoli jednego z synów Mieszka Starego. Kronika mówi, że był nim właśnie Bolesław, który odzyskał wolność dzięki wstawiennictwu arcybiskupa Piotra.
Kiedy Bolesław otrzymał od ojca we władanie ziemie kujawską, nie wiadomo. Według różnych badaczy mogło to być między 1186, a 1194 r. Możliwe, że podczas buntu panów krakowskich w 1191 roku.
W zapiskach strzeleńskich Bolesław w czasie swego panowania na Kujawach nadaje klasztorowi strzeleńskiemu (Norbertanki) wieś Węgierce. Konwent posiadał dochody z co dziewiątego targu w książęcym Inowrocławiu (bulla papieża Celestyna III z 1193 r.).
Rządy
księcia Bolesława Mieszkowica nie trwały długo na Kujawach, już 13 września
1195 roku, posiłkując swego ojca w nowych walkach o tron krakowski, zginął w
bitwie nad rzeką Mozgawą. Pozostawił tylko córkę Wierzchosławę, prawdopodobnie
późniejszą magistrą klasztoru strzeleńskiego.
Źródła: O. Balzer, Geneologia Piastów, Kraków 1895; J. Bieniak, Rola
Kujaw w Polsce piastowskiej, t. 1; J. Płocha, Najdawniejsze dzieje opactwa
benedyktynów w Mogilnie, Wrocław-Warszawa-Kraków 1969; S. Smołka, Mieszko Stary
i jego wiek, Warszawa 1959; Mistrza Wincentego Kronika polska, Monumenta
Poloniae Historica, t. 2, 1872; kronika wielkopolska, t. 8, Warszawa 1970;
Inowrocławski Słownik Biograficzny, pod red. E. Mikołajczaka, zeszyt 2,
Inowrocław 1994.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz