Na Kujawach wytwarzało się miód pitny. Dziś znamy 4 rodzaje tego trunku: Półtorak, Dwójniak, Trójniak i Czwórniak. Wyrób był prosty. Rozpuszczano odpowiednią ilość według proporcji, podgrzewano miód za pomocą kamieni lub na małym palenisku (do zagotowania) aż przestanie szumieć. Potem przykrywano płótnem i pozostawiano na 2-3 tygodnie (w zależności od temperatury otoczenia). Czasem aromatyzowano miody ziołami, dodając woreczek ziół. Po tym okresie miód był przecedzany i przelewany do dębowych beczek, czy naczyń glinianych. Dojrzewał przez rok w chłodnych kopcach.
Zany był też szybszy sposób fermentacji. Przepis, do którego w późniejszych wiekach dodawano korzeni. Zwano go Brochetem (cydr miodowy, miód pitny). Do rozpuszczonego 1 litra miodu dolewano 2,5 l wody, zagotowywano. Ciągle mieszając, gotowano, odszumowywano aż do zmniejszenia objętości o 1/4. Czasem dodawano osad z piwa albo wina. Przykrywano ściereczką i pozostawiano w cieple na 2-3 dni.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz