Edmund Callier - pułkownik wojska polskiego, zmarł 14 grudnia 1893 roku w Poznaniu. Autor, patriota, żołnierz; "spiżowa postać, nieugięty charakter, człowiek wielkiego serca i poświęcenia dla Ojczyzny" - jak pisała redakcja Dziennika Kujawskiego 17 grudnia 1893 r.
Pułkownik Callier urodził się 2 października 1833 roku w Szamotułach, gdzie jego ojciec był sekretarzem powiatowym. Uczęszczał do gimnazjum w Poznaniu. Początkowo pracował w handlu, jednak w 1854 roku wyjechał do Francji, gdzie wstąpił do wojska i wziął udział w wojnie krymskiej. Tam poznał Adama Mickiewicza. Pracował przy kopaniu kanału sueskiego, pod Lessepsem. Kontynuował karierę wojskową w Algierze, gdzie polował na lwy. W 1860 roku walczył o wyzwolenie Włoch w powstańczym wojsku. W 1863 roku jako powstaniec walczył o niepodległość Ojczyzny. Wykazał się wielkim męstwem pod Brdowem, a pod Nową Wsią został ranny. Został mianowany pułkownikiem wojska mazowieckiego. Po upadku powstania, aresztowany przez władze pruskie i przewieziony do Berlina. Skazany na dwa lata więzienia w fortecy grudziądzkiej.
W 1866 roku wrócił do Poznania, gdzie pracował w administracji Dziennika Poznańskiego. Przed śmiercią spisał dzieje Kruszwicy i obiecał opracowanie podobnej pracy o dziejach Inowrocławia. Monografia została wydana pośmiertnie.
Oprac. B. Grabowski, źródło: Dziennik Kujawski nr64, z 17 grudnia 1893 r.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz