Wieś
położona jest na południe od Kruszwicy i składa się z dawnego
majątku Sukowy i przyłączonej do niego Rechty.Dokładniej
wieś położona jest w województwie kujawsko-pomorski , w gminie
Kruszwica. Około 1,5 km na zachód od drogi prowadzącej z Kruszwicy
do Skulska. Pierwszą wzmiankę dotyczącą wsi znajdujemy w
Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów
słowiańskich.
Wzmianka
o wsi pochodzi z 1357 r. kiedy to wieś nazywała się Solcow lub
Sulkow, a właścicielami byli Mikołaj i Władysław z Sukowy. W
1436 roku pojawia się nazwa Sukowo, a jako właściciele figurują
Mikołaj i Chwał. W 2 poł. XVI w. Sukowy mają następujących
właścicieli: Grabska, Wojciech Łaski Vel Łęski, i Wójciński.
Około
1676 r. majętność Sukowy posiadała wdowa Grabska z córką. W
1786 r. panem na Sukowach został Józef Wilksicki, po nim
odziedziczyły majątek jego córki Maria Zambrzuska, Victoria
Jastrzębowska , Anna Wiliksicka i Jozefata Wiliksicka. W ciągu
niedługiego czasu majątek szybko zmieniał właścicieli, a byli
nimi kolejno; Joseph von Chmielicki i Anna Chmielicka z domu
Rakowska, Josef von Zawadzki i Bona z domu von Karlowska.
W
pierwszej poł. XIX w., dokładnie w 1837 r. Sukowy liczyły 13 dymów
i 130 mieszkańców. Wraz z Rechtą (5 dymów i 27 mieszkańców)
tworzyły okręg dworski. W latach 1852-1858 cały okręg liczył
około 215 mieszkańców. W 1859 r. nowym właścicielem majątku
został Wladislaus von Zawadzki. W 1865 r. w Sukowach znajdowały się
następujące zabudowania : pałac z obszernym podwórzem , 8 domów
dla służby folwarcznej , łaźnia , kuźnia , 3 stodoły , spichrz
i 14 innych budynków gospodarczych . W latach 1865 i 1866 trwała
dalsza rozbudowa majątku.
W 1869 r. majętność należała do Josepha von Trzebińskiego i Marii z domu Ziembowskiej. W tym samym roku majątek nabył Wojciech Albrt Dzirżykaj von Morawski. Nowy właściciel wybudował cegielnie, 2 chlewnie i dwa inne budynki gospodarcze. W 1887 r. dobra stanowiły własność Augusty von Pelet-Narbonne z domu Bjerck z Hanoweru. W 1890 r. majątek Sukowy przeszedł na własność Józefa Leclercqa, który urodził się 26 IV 1865 roku w Olne (Belgia). Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości i po powstaniu wielkopolskim, Józef Leclercq wystąpił o przyznanie obywatelstwa polskiego, które otrzymał. W czasie jego rządów w skład majątku wchodziły 4 wsie : Sukowy, Rechta, Słabęcin i Baranowo, razem 1161 ha. Ponadto majątek posiadał spichrz nasienny z urządzeniami czyszczącymi, zakład suszący, aparat do suszenia zboża z mechanicznym napędem. Majątek posiadał również centralę elektryczną i 91 budynków gospodarczych. Gospodarstwo działało intensywnie i jak na ówczesne czasy było gospodarstwem wzorcowym. Czysty dochód wynosił 7199 talarów. Pan na Sukowach wydatnie przyczynił się do powstania miejscowej szkoły, często wspomagał jej uczniów. W latach 20tych XX w. Leclerq przekazał na cele filantropijne 100 tys. marek powiatowi strzelińskiemu. Ponadto troszczył się o warunki socjalno-bytowe pracowników majątku. Józef Leclerc zmarł 4 maja 1928 r. w Maren (Włochy), pochowany został w Polsce, w Sukowach. Po jego śmierci majątek odziedziczyła jego żona Luize, która zamieszkiwała w pałacu do swojej śmierci w 1942 r. Małżonkowie Leclercq pochowani są w parku przy stawie nieopodal dworu, nagrobek istnieje do dziś. Po rodzicach majątek przeszedł w ręce córki Małgorzaty., która opuściła Polskę w 1945 r. Od 1946 r. majątek przeszedł w ręce Skarbu Państwa Polskiego, ziemię rozparcelowano, a pałac zamieniono na mieszkania.
W
1962 r. wieś Sukowy zelektryfikowano. Prace instalacyjne rozpoczęto
na początku grudnia 1961r., ukończono w połowie lutego 1962r. Prąd
włączono 16.03.1962r. W latach 60-tych w czynie społecznym została
rozbudowana szkoła. W styczniu 1975 r. we wsi Sukowy wybudowano nowy
, duży sklep spożywczy. Inwestorem była Gminna Spółdzielnia
Samopomoc Chłopska w Kruszwicy. W 1991 r. mieszkańcy sumptem
społecznym wybudowali sieć telefoniczna wraz z centralą o
pojemności 60 numerów. W roku 1993 wybudowano sieć wodociągową,
a w roku 2004 została wybudowana sieć kanalizacyjna.Obecnie wieś
Sukowy liczy około 500 mieszkańców.
Pałac
barokowy, zespół dworski i folwarczny, nr rej.: 183/A z 15.06.1986.
Zbudowany na planie prostokąta z parterowymi skrzydłami. W
środkowej części budynek jest piętrowy z mieszkalnym poddaszem,
nakryty dachami mansardowymi z powiekami i wejściem z kolumnowym
portykiem zamkniętym tarasem. W pobliży znajduje się park
krajobrazowy z 4 ćw. XIX w., o pow. 5,8ha. Nie zachował się tu
dawny układ komunikacyjny, park jest zdziczały i zaniedbany.
Parkowy starodrzew nadal stanowi około 300 drzew, w wieku 100-150
lat. Są to głównie wierzby białe, olchy czarne, klony pospolite,
jesiony wyniosłe, oraz kasztanowce białe. W podszycie rosną bzy
lilaki, karagany syberyjskie, śnieguliczki białe, oraz róże
dzikie. W Sukowach znajdziemy takżeremizę strażacką z 1915
r. Dom mieszkalny z 1926 r. 2 magazyny zbożowe z pocz. XX
w. Oborę, obecnie magazyn zbożowy z 1910 r. Rozdzielnia
elektryczna z pocz. XX w.
Źródła:
- http://www.polskiezabytki.pl/ M. Kujawa
- Fot. Marek Kujawa
- Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz