Doktor
Jan Zawadzki, dentysta, wiceburmistrz Kruszwicy, działacz społeczny,
urodzony w 1906 r. w Lubotyń (powiat kolski), syn Władysława i
Marianny z domu Andrzejewskiej. Studiował w Państwowym instytucie
Dentystycznym w Warszawie, po otrzymaniu dyplomu w 1932 r. rozpoczął
pracę w Kruszwicy (Ubezpieczalnia Społeczna). Ożenił się z
Alicją Dłużniewską w 1939 r.
Był
aktywnym społecznikiem, udzielał się między innymi w Kole
Polskiego Czerwonego Krzyża w Kruszwicy (rok założenia 1919).
Ochotnik w czasie II wojny światowej, w Zarządzie Głównym PCK w
Warszawie, niósł pomoc rannym. Kiedy Warszawę zajęli Niemcy
wrócił do Kruszwicy, gdzie został aresztowany i osadzony w
inowrocławskim więzieniu. Był jednym z więźniów, którzy
przeżyli „Makabryczną Noc”, kiedy to Niemcy zamordowali
kilkadziesiąt osób (22/23 października). Następnie wywieziony do
Świerza. Udaje się wrócić do okolic, odnajduje ciężarną żonę
i resztę okupacji rodzina Zawadzkich spędza w Radziejowie, oferując
usługi medyczne.
Do
Kruszwicy Zawadzcy wracają w marcu 1945 r. Aktywnie działał na
rzecz miasta. Współorganizował ruch Stronnictwa Demokratycznego,
pomagał w reaktywowaniu Koła Polskiego Czerwonego Krzyża, którego
był wiceprezesem od 1945 r., później również prezesem. Radny
miasta w powojennej Kruszwicy (Obrady Rady Miejskiej w powojennej
Kruszwicy - 5 marca 1945 r.). Został również zastępcą burmistrza
Kruszwicy - Kazimierza Nawrockiego (5 marca 1945 r. i dekret PKWN w
zakresie działania samorządu terytorialnego - 15 czerwca 1945 r.).
Po
wojnie nadal pracował zawodowo, nie brakowało w Kruszwicy i okolicy
pacjentów. Pracował w Przychodni Dentystycznej, potem również w
domu. W ramach profilaktyki badał dzieci Szkół Podstawowych, przez
kilka lat brał udział w akcji higienizacji wsi.
Zmarł
15 stycznia 1966 r. w 60-tym roku życia.
W 2009 r. z okazji 90-lecia działalności PCK w całej Polsce zasadzono 100 dębów symbolizujących zasłużonych działaczy tej organizacji. Kruszwickie Koło Polskiego Czerwonego Krzyża nadało dębowi imię Jan Zawadzki.
Opracowanie
Bartłomiej Grabowski, źródła:
- S. Stybor i R.Tschurl w książce pt. „Z dziejów Polskiego Czerwonego Krzyża w Kruszwicy w latach 1919-2002”.
- T. Brauer, Samorząd Miejski Kruszwicy, Dawniej i dziś, Kruszwica 1994, s. 63-65.
- "Dzieje Inowrocławia" pod red. M. Biskupa, Tom 2, Towarzystwo Naukowe w Toruniu, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1982 r.
- J. Aleksandrowicz, Inowrocław i okolice, Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze oddział w Inowrocławiu, 1973 r.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz