Paweł
Kazimierz Cyms, syn Leona i Pauliny z domu Kamrowskiej
(matka pochodziła z Kujaw) urodzony 2.03.1894 r. we wsi Pawłowo.
Miał piątkę rodzeństwa. Ojciec pochodził z Kaszub, był
nauczycielem. Rodzice kładli nacisk na patriotyczne wychowanie
dzieci, co nie podobało się zaborcy. Dwójka chłopców Paweł i
Adolf (1897-1919) walczyła w powstaniu wielkopolskim, młodszy z
Cymsów poległ pod Rymarzewem (10 Pułk Strzelców Wielkopolskich).
Trzeci, najstarszy syn - Leon (1885-1956), również nie pozostał
obojętny na losy rodaków, jako kapelan służył w 2 Kompanii
Grodzkiej. Paweł miał jeszcze trzy siostry: Monikę (1888-1931),
Paulinę (1893-1981) i Marię (1895-1980). Dzieci otrzymały solidne
wykształcenie.
Naukę
Paweł, po ukończeniu szkoły podstawowej kontynuował w Kaiser
Wilhelm Schule in Gnesen (Królewskie Gimnazjum w Gnieźnie). W
gimnazjum wstąpił do młodzieżowej organizacji: „Towarzystwo
Tomasza Zana”, gdzie otrzymał wykształcenie polskie, wojskowe.
Egzamin dojrzałości zdał w 1914 r. i kontynuował naukę w
seminarium. Po ukończeniu pierwszego roku studiów został
przymusowo wcielony do armii pruskiej. Do 1918 r. walczył na froncie
wschodnim i zachodnim. W tym też czasie ukończył szkołę
oficerską w Biederitz koło Magdeburga, w stopniu podporucznika
(leutnant).
Po
wybuchu rewolucji w Niemczech, Paweł wykorzystał sytuację i udał
się do Gniezna, przyłączył się do Polskiej Organizacji
Wojskowej. Dnia 28 grudnia 1918 r. uczestniczył w wyzwoleniu
Gniezna. Wkrótce jako dowódca kompanii liczącej 120 ochotników
wyzwolił Wrześnie i Witkowo. Dalej przy wsparciu innych ochotników
doprowadził do wyzwolenia Trzemeszna, Mogilna i Strzelna. Przy
wsparciu ochotników z Kruszwicy udał się w kierunku Inowrocławia,
które udało się powstańcom wielkopolskim opanować po krwawych
bojach, trzy dni po wyzwoleniu Kruszwicy, 6 stycznia 1919 r.
Cyms
walczył dalej w Złotnikach Kujawskich, pod Łabiszynem i Brzozą
Bydgoską. Jako dowódca batalionu 59 pp otrzymał awans na
porucznika w maju 1919 r. W następnym roku otrzymał kolejny awans
na kapitana. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Gdy
zagrożony był Śląsk, Paweł Cyms ruszył również pomóc.
Dowodził w powstaniu śląskim, pod jego komendą znalazło się
1600 ochotników. Grupa Cymsa walczyła pod Bierawą nad Odrą 6 maja
1921 r., wkroczyła do Starego Koźla. Po zakończeniu walk na
Śląsku, Paweł kontynuował naukę na Uniwersytecie Poznańskim,
zaocznie, na kierunku ekonomiczno-politycznym. Studiów nie ukończył,
podjął pracę w Gdańsku (1922-1923), potem w banku w Warszawie (do
1924 r.) i w Modliborzycach, powiat inowrocławski, gdzie dzierżawił
ziemię (1926-1928). Pod koniec 1928 r. kapitan Paweł Cyms został
powołany do służby wojskowej w 59 Pułku Piechoty w Inowrocławiu.
Ożenił
się 7 lutego 1931 r. z Marią Franciszką z domu Krawczak, córką
dzierżawcy ziemskiego z Broniewa, gmina Złotniki Kujawskie.
Małżonkowie mieli dwójkę dzieci: Barbarę (ur.1.12.1931) i
Janusza (ur. 24.02.1933). W latach 1932-1934 Paweł Cyms organizował
kursy podchorążych w 59 pp. W 1934 r. kapitan Cyms zostaje
przeniesiony do Sztabu głównego Wojska Polskiego w Warszawie. W
1935 roku przeszedł na emeryturę.
Z
wybuchem II wojny światowej, kapitan Cyms zostaje ponownie powołany
do służby. Walczył pod dowództwem generała Kleeberga z Niemcami,
jako adiutant 179 Pułku Piechoty w randze oficera operacyjnego, aż
do kapitulacji 6 października 1939 r., po bitwie pod Kockiem. Został
wzięty do niewoli i osadzony w Radomiu, skąd udaje mu się zbiec
cztery miesiące później. Ukrywał się w górach beskidzkich a
potem pod innym nazwiskiem podejmuje pracę s Spółdzielni
Stolarskiej. W czasie wojny działa w konspiracji, w szeregach
Związku Walki Zbrojnej. Do zakończenia II wojny przebywał w
Kalwarii Zebrzydowskiej. Po wojnie zamieszkał w Gnieźnie u sióstr
– Marii i Pauliny. Dalsze losy kapitana Cymsa to walka z chorobami
i ranami, których nabawił się walcząc w obronie niepodległości
Polski. Kapitan zmarł 13 listopada 1949 r., pochowany został na
cmentarzu parafialnym pw. Najdroższej Krwi pana Jezusa w Bystrej
Krakowskiej.
Kapitan
Paweł Cyms został odznaczony: Krzyżem Virtuti Militari V klasy,
Krzyżem Niepodległości z Mieczami, Krzyżem Walecznych
(czterokrotnie), Złotym Krzyżem Zasługi, Srebrnym Krzyżem
Zasługi, śląskim Krzyżem Powstańczym, Medalem za wojnę
polsko-bolszewicką, otrzymał Honorowy Znak Pamiątkowy 59 Pułku
Piechoty.
Opracowanie
Bartłomiej Grabowski, źródła:
- http://www.portalkujawski.pl/index.php/inowroclaw/item/3042-kpt-pawel-cyms-ruszyl-w-droge-do-inowroclawia
- https://www.youtube.com/watch?v=PwpmplS-q9A
- Kronika powstań polskich 1794–1944. Warszawa: Wydawnictwo Kronika, s. 344.
- Encyklopedia powstań śląskich. Opole 1982: Instytut Śląski.
- Akt małżeństwa Pawła i Marii Cyms nr 2/1931 r., akt zgonu Pawła Cymsa z 14 listopada 1949 r., Odpis skrócony aktu urodzenia Pawła Kazimierza Cymsa, USC w Czerniejewie, woj. poznańskie, nr aktu 53/1894; odpis skrócony aktu zgonu, USC w Wilkowicach, woj. bielskie, nr aktu 31/1949 w: http://www.inowroclawfakty.pl Porucznik Paweł Cyms – wyzwoliciel Inowrocławia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz