Nauczyciel rysunku, artysta malarz i rzeźbiarz. Urodził się 7 września w Waksmundzie, syn Michała i Marianny zd. Chorobowskiej. Przez pięć lat uczył się malarstwa i rzeźby u W. Ligenzy. W 1906 r. ukończył seminarium nauczycielskie w Krakowie. Pracował jako nauczyciel (1906-1920 r.) w Żywcu, równocześnie zajmował się malarstwem pod kierunkiem K. Olpińskiego. Przeprowadził się do Cerekwicy koło Żnina. W 1922 r. ukończył kurs robót ręcznych w Warszawie. W 1924 r. został nauczycielem rysunku w gimnazjum w Inowrocławiu (zastąpił Antoniego Serbeńskiego). Dwa lata później zdał w Poznaniu egzamin państwowy uprawniający do nauczania w szkołach średnich. W 1940 r. znalazł się na wysiedleniu w Radomsku i Krakowie, gdzie przebywał do końca wojny. W 1945 r. powrócił do Inowrocławia i wznowił pracę w szkole (Państwowe Gimnazjum i Liceum im. Jana Kasprowicza). Zmarł 3 listopada 1946 r. w Inowrocławiu. Spoczywa na cmentarzu parafialnym Matki Boskiej przy ul. Marcinkowskiego.
W 1907 r. ożenił się z Agnieszką Waskmudzką (1885-1980); pozostawił dwoje dzieci; Marię (ur. 1908), historyka, długoletnią nauczycielkę inowrocławskich szkół średnich, oraz Tadeusza Mariana (1913-1936), który zmarł będąc jeszcze uczniem Szkoły Handlowej.
Dzikiewicz zajmował się rysunkiem, malarstwem i rzeźbą. Tworzył pejzaże, portrety i obrazy o tematyce religijnej, m.in. kilka obrazów ołtarzowych dla wielkopolskich i kujawskich kaplic (Chrystus w kościele św. Józefa w Inowrocławiu, Św. Antoni w Kaplicy w Strzemkowie). W kościele bł. Jadwigi w Inowrocławiu jest jego obraz „Serce Jezusa”, a w kościele Imienia NMP lipowa figurka Matki Boskiej. Dla kaplicy w Strzemkowie wykonał na zamówienie rodziny Grobelskich stacje Męki Pańskiej. Sporo jego prac (krajobrazy górskie, pejzaże z Pałuk i Kujaw, akwarela przedstawiająca sypanie kopca zwycięstwa pod Płowcami) przekazała inowrocławskiemu Muzeum im. Jana Kasprowicza córka Maria.
Namalował
serię widoków Inowrocławia, które reprodukowane były na pocztówkach.
Kilkadziesiąt jego akwarel znajduje się w I LO im Jana Kasprowicza. Sporo
płócien zaginęło podczas okupacji z holu gimnazjum. Tam tez znajduje się
wyrzeźbiona przez autora góralska kapliczka. W 1929 r. Dzikiewicz przygotował
okazałą makietę inowrocławskiego uzdrowiska, która eksponowana była na
Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu. Wykonał też meble przeznaczone do
pałacu prezydenta RP w Spale. Jego rzeźba anioła znajduje się na grobie syna na
cmentarzu Matki Boskiej. W czasie okupacji wykonywał rzeźby i obrazy sakralne
dla kościołów krakowskich.
Źródła: Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających;
Sikorski, Encyklopedia, NI z 21 IV 1988; Kuras, Liceum M. Konopnickiej, t. 2,
s. 63; Dziennik Kujawski z 28 IV 1929; Robotnik Kujawski z 5 XI 1946; Ap
Inowrocław, Kartoteka ewidencji ludności; USC Waksmund, Ks. ślubów, t. 3, s.
26; USC Inowrocław, Ks. zg. 1946 nr 568; Informacje córki Marii
Chojna-Horodyńskiej, oraz dra Zbigniewa Kubianka z Krakowa; Inowrocławski
Słownik Biograficzny, pod red. E. Mikołajczaka, zeszyt 2, Inowrocław 1994.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz