Dnia 19 lutego 1945 r. 850 dzieci rozpoczęło naukę w Lubrańcu po sześcioletniej okupacji niemieckiej. W tym samym czasie rozpoczęła pracę komisja powołana do walki z analfabetyzmem, z Marianem Salamońskim na czele. W mieście, tuż po wojnie znajdowało się 42 analfabetów, z których połowa już w kwietniu 1950 r. złożyła egzamin.
W lutym 1945 r. zorganizowano placówki szkolne w: Broniewie, Lubominie, Lubrańcu, Zgłowiączce, Kłobi, Koszanowie i Siemnówce. W marcu otworzono szkołę dla 394 uczniów w Dąbie Kujawskim, a w maju otworzono szkołę czteroodziałową w Sarnowie.
Stale rosła liczba uczniów w Lubrańcu i okolicy. Zorganizowano Zbiorczą Szkołę Gminną w Lubrańcu, której projekt opracowano 1 maja 1973 r., a która działała od 1976 r. Jej dyrektorem był Marcin Salamoński, a po nim szkołą kierował Edward Prewęcki i Marian Graczyk. Wybudowano również Dom Nauczyciela.
Dnia 29 września 1945 r. otwarto w mieście Lubrańcu Liceum ogólnokształcące, które mieściło się w pałacu byłego właściciela, Stanisława Grodzkiego.
W latach 1946-1966 świadectwa dojrzałości otrzymało 600 maturzystów, a w 1949 r. W tym też roku wprowadzono 11-letnią szkołę ogólnokształcącą. W Marysinie funkcjonowała także Żeńska Roczna Szkoła Rolnicza. W Lubrańcu działa również szkoła dla rolników, na poziomie liceum. W 1948 r. obie placówki połączono. Powstało wówczas Dwuletnie Żeńskie Gimnazjum Rolnicze dla Dorosłych. Od 1945 do 1986 r., szkołę w Marysinie ukończyło około 1400 absolwentów.
Opracowanie Bartłomiej Grabowski, źródła: W. Kubiak, Szkice z dziejów Lubrańca w XX w., w Zapiski Kujawsko-Dobrzyńskie, t. 12, Miasta Kujaw i ziemi dobrzyńskiej w XX w., Włocławek 1998.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz