Solec Kujawski nazwa i herb miasta

Solec Kujawski położony jest na drodze między Bydgoszczą a Toruniem na lewym brzegu rzeki Wisły. Miasto wzmiankowane już w 1244 r., w odniesieniu do położenia innej miejscowości na Kujawach. Korzystnie położone nad rzeką Wisłą, z prawem magdeburskim. 

Nazwa miasta związana jest z ważnym towarem handlowym w epoce średniowiecza, jakim była sól. Osada kilkakrotnie zmieniła nazwę: Solecz, Solyecz albo Soliecz, Solitz, Sulec, Szolec, Szulice, z których powstał także niemiecki Schulitz, a następnie zmieniona przez niemiecką ludność wiejską z okolic miasta w jej gwarze na Sulz. Wszystkie formy pochodzą jednak od polskiego słowa „sól’. Solec Kujawski musiał spełniać ważną rolę w handlu solą na Kujawach. Towar był przewożony zapewne Wisłą. Aby odróżnić miasto od innego z tą nazwą dodano nazwę „Kujawski” i tak w XX wieku posługujemy się nazwą Solec Kujawski.

W czasach zaborów, Solec nie posiadał herbu. W późniejszym czasie, posługiwano się pieczęciami (rok 1781), które zostały skopiowane z odcisków pochodzących z XVI i XVII w. Pieczęć przedstawiała św. Stanisława z literą S po obu stronach. Artysta malarz Otto Hupp zaprojektował dla miasta nowy herb. Herb został zatwierdzony przez radnych miasta 18 października 1898 r., zatwierdził go też rząd. Przedstawia on na niebieskim tle srebrzysty zamek z dwoma szpiczastymi wieżami i otwartą bramą. Pomiędzy wieżami znajduje się popiersie świętego Stanisława, który w 1079 r. został zamordowany przez króla Bolesława Śmiałego przed ołtarzem jednego z krakowskich kościołów, a następnie w roku 1253 został kanonizowany przez papieża Innocentego IV i ogłoszony świętym. Jest on patronem państwa polskiego, a także katolickiego kościoła w Solcu Kujawskim. Na spinającej ornat biskupi szarfie widnieje data 1325 – rok powstania miasta. Obok drzwi znajduje się po każdej ze stron złota litera „S”.

Opracowanie Bartłomiej Grabowski, źródła; Codex diplomaticus Marioris Poloniae, wyd. E. Raczyński, Poznań 1840; Scriptores rerum Prussicarum, ed. Th. Hirsch, M. Toeppen, t. 2, Leipzig 1863; J. Voigt, Geschichte Preussens, Konigsberg 1830; e. Schmidt, Aus Brombergs Vorzeit, Bromberg 1902; APP, bydgoskie księgi grodzkie, relacje 1600-1604 i inskypcje z 1596 r, k. 14; Lib. Bapt., 1759; AMS, II. 1, nr 3, cz 2; Por. O. Hupp, Die Wappen und Siegel der deutschen Stade, Flacken und Dorfen, Frankfurt am Main 1898; M. Gumowski, Pieczęcie i herby miast wielkopolskich 1932; P. Rudolf, Z historii Solca Kujawskiego i okolicznych wsi, Solec Kujawski 2003.