Na początku dwudziestego wieku Gniewkowo zaczęło nabierać cech miejskich. Zbudowano sieć wodociągów, z urządzeniami kanalizacyjnymi. Wybudowano elektrownię, która rozpoczęła działalność od 1 września 1908 r. oraz założono i wprowadzono elektryczne oświetlenie ulic.
Obok elektrociepłowni wybudowano rzeźnię i łaźnię miejską. Wszystkie urządzenia komunalne zostały wybudowane przy ul. Kilińskiego, zaś wieża ciśnień przy ul. Pająkowskiego. Wybudowano też nowy budynek szkoły, magistrat i pocztę.
Nastąpił rozwój przemysłu i rzemiosła. Według danych z 12 czerwca 1907 r. w mieście było 134 zakładów przemysłowych i rzemieślniczych. Były reprezentowane takie dziedziny rzemiosła, które dzisiaj w Gniewkowie już nie istnieją np. garncarstwo, powroźnictwo, introligatorstwo, kuśnierstwo, kapelusznictwo, kołodziejstwo, kowalstwo, pralnictwo i cały szereg innych dziedzin. Samych warsztatów szewskich było w mieście 24, krawców 23, rzeźników 14 oraz dwa czynne hotele. Były to nieduże zakłady rzemieślnicze, najczęściej 1-3 osobowe, obsługujące miasto i najbliższe okoliczne wioski.
W okresie tym nastąpił również wzrost budownictwa mieszkaniowego. Jeżeli w 1900 r. w mieście było 221 to w 1910 r. już 273 budynki mieszkalne. Zwiększyła się również liczba mieszkańców miasta. W 1900 r. miasto liczyło 3135 osób, a w roku 1910 liczba wzrosła do 3431.
Gniewkowo posiadała w tym czasie trzy świątynie. Kościół parafialny rzymsko-katolicki pod wezwaniem św. Mikołaja, ewangelicki – pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz Synagogę – bożnica.
Opracowanie Bartłomiej Grabowski, źródło: M. Radecki, Gniewkowo 1268-1990, Wrocław 1993; fot. nadesłane: Gniewkowo Wilhelstrasse 1911r.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz