Po odzyskaniu niepodległości, już w lutym 1920 r. przystąpiono do organizowania szkolnictwa na terenach rejonu gniewkowskiego. Utworzono dwie szkoły: Szkołę polską, pod kierownictwem Wiktora Millera oraz niemiecką z kierownikiem – Hantke. W 1926 r. zlikwidowano szkołę niemiecką, a jej uczniów kuratorium przydzieliło do szkoły polskiej. Obie szkoły mieściły się w jednym budynku.
W 1935 r. ponownie powstają dwie nowe szkoły, i jak poprzednio także i te mieściły się w jednym budynku. Kierownikiem Szkoły nr 1 został wybrany na podstawie konkursu – Paweł Zawiłowicz, a Szkoły nr 2 – Jan Chmiel.
Szkoła nr 1 zajęła parter, zaś Szkoła nr 2 pierwsze piętro. Podział szkoły nie poprawił warunków lokalnych, a tym samym warunków nauczania. Od listopada 1921 r. w budynku Szkoły Powszechnej została zorganizowana oddzielna szkoła zawodowa. Do szkoły zawodowej uczęszczała młodzież pracująca, która nie miała ukończonych 18 lat oraz młodzież ucząca się zawodu. Do szkoły w Gniewkowie w różnych okresach i z różnych przyczyn uczęszczały również dzieci z innych miejscowości, np. Wielowsi, Ostrawa, Suchatówki, Chrząstawy, Kijewa, Murzynna i Wierzchosławic.
Szkoła w Gniewkowie zawsze posiadała dobre kierownictwo i bardzo dobre grono pedagogiczne. Nauczyciele gniewkowscy, którzy w pierwszych dniach okupacji wrócili do miasta, zostali aresztowani i zamordowani przez Niemców w więzieniu inowrocławskim, bądź rozstrzelani w podmiejskim lesie.
Opracowanie Bartłomiej Grabowski, źródło: M. Radecki, Gniewkowo 1268-1990, Wrocław 1993.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz