Ciechocinek – kujawskie miasteczko, leży na lewym brzegu Wisły. Miasto słynie z uzdrowiska i licznych obiektów leczniczych. Samo Uzdrowisko Ciechocinek powstało w XIX w. jednak dzieje miasta sięgają średniowiecza, gdy było małą osadą w pobliżu Słońska, który od VIII-IX w. stanowił najprawdopodobniej ośrodek grodowy – centrum opola, wspólnoty terytorialnej. Z czasem Słońsk utracił swoje znaczenie, głównie z powodu powodzi nękających te tereny.
Pierwsza wzmianka o Ciechocinku pochodzi z 1379 r. Obecna nazwa miejscowości pojawia się w 1520 r. Nazwę kojarzy się z Ciechocinem nad Drwęcą, prawdopodobnie migrująca z tej miejscowości ludność założyła nową osadę – Mały Ciechocin, inaczej Ciechocinek. Z kolei Ciechocin pochodzi od słowiańskiego imienia Ciechota przypuszczalnie pierwszego właściciela wsi.
W XVI i pierwszej połowie XVII w. Ciechocinek był jedynie niewielką osadą szlachecką bez folwarku. Powodzie, zarazy i wojny spowodowały wyludnienie okolicy, aż do przybycia osadników olęderskich, a później Niemców. Kiedy kolonizacja objęła Ciechocinek, właścicielami wsi była rodzina Niemojewskich. Rejon zaczął się rozwijać, pojawiły się nowe infrastruktury, a do osady przybyli nowi osadnicy w poszukiwaniu pracy. Olędrzy zasiedlili nieużytki i grunty wcześniej zalewane, które były z czasem osuszone. Postawili piętrowe domy i zagrody.
Po pierwszym rozbiorze w 1772 r. poszukiwano nowych źródeł solnych, pod kierownictwem Stanisława Staszica.
Po drugim zaborze w 1793 r. Ciechocinek i Słońsk weszły w skład Prus i powiatu radziejowskiego w departamencie piotrkowskim.
Powiat radziejowski po trzecim rozbiorze przyłączono do departamentu poznańskiego (1795 r.), a od 1807 r. powiat stał się częścią departamentu bydgoskiego (dekret Fryderyka Augusta, utworzenie Księstwa Warszawskiego).
Dnia 27 czerwca 1815 r. powiat radziejowski znalazł się w granicach województwa mazowieckiego (za sprawą Aleksandra I). W kolejnych latach 1837-1842 Ciechocinek został włączony do powiatu włocławskiego guberni warszawskiej. Po powstaniu styczniowym, gdy likwidowano odrębność ustrojową Królestwa Polskiego, w 1866 r. Ciechocinek wszedł w skład powiatu nieszawskiego; siedziba powiatu została przeniesiona z Radziejowa do Nieszawy. Taka kolej rzeczy utrzymywała się do 1915 r. aż do zajęcia Królestwa Polskiego przez wojska niemieckie i austriackie. Zniesiono wówczas strukturę terytorialno-administracyjną. Powiat włocławski i nieszawski 23 marca 1916 r. połączone zostały w jeden powiat włocławski i znalazły się pod okupacją niemiecką. Nadano prawa miejskie w 1916 r., które potwierdzono 4 lutego 1919 r. dekretem rządu polskiego.
Opracowanie Bartłomiej Grabowski, źródło: M. Raczyńska, Materiały do historii Ciechocinka, Warszawa 1935; Ciechocinek, zarys monograficzny, pod. Red. D. Iwanowska-Jeske, Warszawa 1983, Ciechocinek dzieje uzdrowiska, pod red. Sz. Kubiak, Włocławek 2001, Archiwum Państwowe w Toruniu Oddział we włocławku APT OW, Urząd Miejski w Ciechocinku z lat 1973-1990, sygn. 182; Ziemia Kujawska XXV, Inowrocław-Włocławek 2016, artykuł: R. Górski,Geneza, rozwój i zakres działania administracji Uzdrowiska Ciechocinek, fot. uzdrowiskociechocinek.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz