Pałac przy ul. Solankowej 33, w Inowrocławiu wzniesiono w 1896 r. dla Bernarda Schwersenza (zm. 1921) i jego rodziny – żony Rebeki Goldman i dzieci: Gertrudy, Edwina Juliusa i Manfreda. Bernard był żydowskim przedsiębiorcą budowlanym, jednym z najbogatszych inowrocławian przełomu XIX i XX w. Przez ponad 20 lat zasiadał w Radzie Miejskiej. W 1904 r. jednoznacznie opowiedział się za zmianą polskiej nazwy Inowrocław na niemiecką Hohensalza. Był reprezentantem zasymilowanej z kultura niemiecką części społeczności żydowskiej Inowrocławia i jako Niemiec wyznania mojżeszowego opuścił polski Inowrocław w 1919 r. O źródłach majątku właściciela pałacu informują umieszczone pod dachem sgraffita z wyobrażeniami atrybutów sztuki budowlanej, cyrklem, kątomierzem, węgielnica, zwojem papieru, głowicą kolumny i malarską paletą. Wśród dekoracji architektonicznej wprawne oko dostrzeże także inicjały BS (Bernard Schwersenz) i rok budowy pałacu. W zbiorach Muzeum im. Jana Kasprowicza znajduje się kolekcja judaiców, z których z Inowrocławiem związane są XVIII – wieczne tass oraz fragmenty Tory.
Źródła: Informator, Żydzi w Inowrocławiu, oprac. M. Woźniak; Dzieje Inowrocławia, red. M. Biskup, tomy 1-2, Warszawa-Toruń 1978/1982; Inowrocławski Słownik Biograficzny, red. E. Mikołajczak tomy 1-4, Inowrocław 1991-2000; T. Łaszkiewicz, Żydzi w Inowrocławiu w okresie międzywojennym (1919-1939), Inowrocław 1997; Z. Pakuła, Chawerim, Poznańscy Żydzi, Poznań 2018; S. Simon, Żydzi inowrocławscy za czasów Księstwa Warszawskiego, Inowrocław 1939 r., Zbiory Muzeum im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz