Elektrownia i gazownia w Inowrocławiu w XX w.

Inowrocławska elektrownia została uruchomiona w grudniu 1908 r. Posiadała własny gmach administracyjny, budynek kotłowni, 2 parodynamo-turbozespół o mocy 850 klw. Długość kabli i przewodów wynosiła blisko 40 km., a produkcja energii ponad 1 mil klw. godzin – z tego prawie połowa szła na potrzeby silników elektrycznych w mieście.

Gazownia powstała w Inowrocławiu w 1903 r. i była zaopatrzona w blok czterech pieców 9 retortowych, poziomych, oraz maszynę parową, kompresory, silnik gazowy o pojemności 5 tys. m3. W budynkach znajdowała się łazienka i jadalnia dla robotników. Gazownia zużywała blisko 200 ton latem, a zimą 300 ton węgla miesięcznie, a produkuje rocznie około 1 mln m3 gazu, 2 miln kg. koksu, 130 tys. kg smoły, 40 tys. kg amoniaku, 19 tys. benzolu.

Gazownia obsługiwała 2500 palenisk gazowych i oświetlała blisko 500 latarni ulicznych, zaopatrzone w automatyczne zapalniki. Długość rurociągu gazowego wynosiła 24 km.

Oprac. B. Grabowski, źródło: K. Kopeć, Ilustrowany przewodnik po Inowrocławiu i Kujawach: (Kruszwica - Strzelno - Trzemeszno - Mogilno – Pakość), Inowrocław 1933.