Park Zdrojowy w Ciechocinku

Park Zdrojowy w Ciechocinku, założony w latach 1872—1875, to największy z czterech parków w uzdrowisku. Powstał na bazie ogrodu spacerowego wokół hotelu Karola Müllera. Projektantem był Hipolit Cybulski, a modyfikacje wprowadził Franciszek Szanior. Park słynie z bogatej roślinności, w tym rzadkich gatunków, oraz zabytkowych obiektów, takich jak Pijalnia Wód Mineralnych i Muszla Koncertowa.

Kluczowe informacje o Parku Zdrojowym:

— Powierzchnia: Około 19 hektarów.

— Projekt: Początkowo Hipolit Cybulski, z późniejszymi modyfikacjami Franciszka Szaniora.

— Roślinność: Ponad 140 gatunków drzew i krzewów, w tym klony, dęby, lipy, świerki, a także miłorząb dwuklapowy i tulipanowiec amerykański.

— Zabytki: Pijalnia Wód Mineralnych w stylu „szwajcarskim”, Muszla Koncertowa z 1909 roku, zaprojektowana w stylu zakopiańskim, Fontanna „Jaś i Małgosia”.

— Dąb szypułkowy „Konstanty”: Pomnik przyrody o wysokości 22 metrów i obwodzie 547 cm.

 

Źródło: B. Grabowski, Ciekawostki historyczne o Ciechocinku, Kruszwica 2025.