Jeden z najbardziej tajemniczych autorów widoków Poznania z końca XVIII wieku. Nie są znane daty urodzenia i śmierci artysty. Nie wspomina też o nim żadna encyklopedia, leksykon czy też inne poważne źródło (niemieckie i francuskie z początku XX wieku). Wiadomo tylko, że był nadwornym malarzem i towarzyszem podróży landgrafa Ludwika X po Brandenburgii, Saksonii, Pomorzu, Śląsku i Prusach Południowych.
Przypisuje mu się dzieła z Kujaw i Wielkopolski, z miast Trzemeszna, Strzelna, Gniewkowa i Inowrocławia. Obraz inowrocławski to gwasz kościoła NMP, najstarszy zachowany wisok tej świątyni (MN w Poznaniu), ukazujący ją w stanie z końca XVIII w., kiedy to ówczesny proboszcz Michał Pietryróg-Wochelski odbudował zapadniętą wschodnią ścianę prezbiterium i płd. wieżę, a także ozdobił obie wieże cebulastymi hełmami.
Niektóre źródła donoszą o Karolu Alberti’m, ale informacje w nich zawarte nie mogą dotyczyć osoby autora widoków Poznania, Warszawy i innych miejscowości. Wskazują na to tematy prac (portrety, batalistyka) jak i data urodzenia (początek XIX wieku).
Źródła: Aleksander Kraushar „Widoki Warszawy i jej okolic, Karola Alberti’ego, malarza nadwornego hessko-darmstadzkiego ze schyłku XVIII wieku”, wydanej w 1912 roku w Warszawie, nakładem Towarzystwa Miłośników Historyi.Kujawsko-Pomorska Biblioteka Cyfrowa; Aniela Koehlerówna „Sprawozdanie z wystawy pamiątek wielkopolskich w 1910 roku w Poznaniu w Muzeum Cesarza Fryderyka” zamieszczone w Gazecie Lwowskiej nr 239.; Sprawozdanie Towarzystwa Historycznego prowincji poznańskiej, (Zeitschrift der historischen Gesellschaft fur die Provinz Posen ). Rocznik II.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz