Po zakończeniu sporu z Krzyżakami, Kazimierz Wielki zajął się odbudową bardzo zniszczonych przez wojnę miast kujawskich. Według przekazu Jana Długosza Solec, Kruszwica i Bydgoszcz wraz z przynależnym terenem, zostały obwarowane mocnymi murami i zabudowane pięknymi budowlami udekorowanymi malowidłami. Po śmierci Kazimierza, jego następca Ludwik Węgierski oddał, obok innych ziem, zamek Bydgoszcz wraz z przynależnym terenem, w tym również Solec, jako lenno księciu Kazimierzowi Szczecińskiemu. Solec wraz z Bydgoszczą, Inowrocławiem i Gniewkowem należał przez jakiś czas do energicznego księcia Władysława Opolczyka, który w sposób pieczołowity dbał o swoja nowa posiadłość. Właściciele zmienili się wielokrotnie, wśród nich był także książę litewski. W roku 1392 miasto przypadło samemu królowi Władysławowi Jagiele. To, że Solec należał do powiatu bydgoskiego można wnioskować z niedatowanego listu z końca XIV w. od burgrabiego zamku bydgoskiego Przecława od wicekomtura toruńskiego w sprawie soleckiego burmistrza Pawła, który oskarżony został w Toruniu o współudział w kradzieży. Przełożony bydgoskiego zamku ujął się w obronie niewinności burmistrza i poprosił o rozmowę w tej sprawie. W tym celu zaproponował jako miejsce spotkania jedną z wysp na Wiśle naprzeciw Solca.
Opracowanie Bartłomiej Grabowski, źródła; Codex diplomaticus Marioris Poloniae, wyd. E. Raczyński, Poznań 1840; Scriptores rerum Prussicarum, ed. Th. Hirsch, M. Toeppen, t. 2, Leipzig 1863; J. Voigt, Geschichte Preussens, Konigsberg 1830; e. Schmidt, Aus Brombergs Vorzeit, Bromberg 1902; APP, bydgoskie księgi grodzkie, relacje 1600-1604 i inskypcje z 1596 r, k. 14; Lib. Bapt., 1759; AMS, II. 1, nr 3, cz 2; Por. O. Hupp, Die Wappen und Siegel der deutschen Stade, Flacken und Dorfen, Frankfurt am Main 1898; M. Gumowski, Pieczęcie i herby miast wielkopolskich 1932; P. Rudolf, Z historii Solca Kujawskiego i okolicznych wsi, Solec Kujawski 2003.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz