Z historii kościoła katolickiego w Solcu Kujawskim

O kościele katolickim dowiadujemy się z listu, z roku 1577, archidiakona kruszwickiego Hieronima Rozdrażewskiego, który pisał w sprawozdaniu wizytacyjnym, że kościół jest już bardzo stary i grozi zawaleniem. Prawdopodobnie został solecki kościół odremontowany w późniejszych latach, gdyż dzwon pochodzi z 1601 r., a ołtarz pochodzi z 1633 r. Liczba parafian w XVII w. była bardzo mała. Podczas wojny szwedzkiej w latach 1655-1660 kościół katolicki bardzo ucierpiał. By utrzymać w Solcu Duchownego, król Jan Kazimierz podarował księdzu Bartłomiejowi Regińskiemu, który administrował parafiami w Solcu i w Gniewkowie, położone nad Wisłą gospodarstwo należące do zmarłego bez potomstwa olędra Hause. Od 1683 r. księdzem w Solcu był Maciej Broscius. W latach 1726-1768 duszpasterstwo w mieście sprawował ksiądz Wojciech Lipiński. To właśnie dzięki jego starania został wybudowany przy pomocy kasztelana brzeskiego Moszczeńskiego, w 1736 r. Dom Boży, z muru pruskiego. Zawieszone zostały w nim dzwony odlane przez niemieckich mistrzów z Gdańska. Plebania była skromna w tym okresie, zbudowana z gliny.

W 1781 r. proboszczem niewielkiej już parafii katolickiej w Solcu był ksiądz Baranowski. Z dokumentów wynika, że w latach 1780-1787 liczba ochrzczonych dzieci ewangelików wynosiła 330 wobec 105 katolickich. W późniejszym okresie sytuacja parafii katolickiej była tak trudna, że żaden z księży długo nie opiekował się świątynia w Solcu. 

Sytuacja zmieniła się nieco dopiero w 1817 r. za urzędu burmistrza Otto. Wysunął on wniosek do rządu aby zwrócić kościołowi katolickiemu wcześniej odebrane i przekazane ewangelickiemu kościołowi w Bydgoszczy należące do parafii wsie: Otorowo, Makowiska, Plątnowo, Czersk, Kabat i inne. 

Około 1850 r. odrestaurowany został stary drewniany kościółek, który był w fatalnym stanie. W 1860 r. w mieście na 617 obywateli 240 było katolikami. Mała gmina z trudem radziła sobie z opłatami kościelnymi.

Do 1909 r. kościół był stale remontowany. Był jednak w krytycznym stanie i groziło mu zawalenie. Z tego względu został zamknięty. W następnych latach powstał nowy, większy kościół za urzędowania księdza Witolda Nowakowskiego. Został on poświęcony 17 grudnia 1912 r.

Za czasów urzędu księdza Mąkowskiego przeprowadzono rozbudowę kościoła, wzrosła ilość wiernych w parafii. W roku 1933 gmina wraz z księdzem Badurą obchodziła 300-lecie istnienia pięknego głównego ołtarza. Dzień ten został upamiętniony powieszeniem nad wejściem do kościoła tablicy z brązu z wizerunkiem króla Władysława IV i papieża Piusa XI.

Opracowanie Bartłomiej Grabowski, źródła: P. Rudolf, Z historii Solca Kujawskiego i okolicznych wsi, Solec Kujawski 2003; M. Bandurski, J. Kościński, Historia Solca Kujawskiego, s. 15; APP, księgi grodzkie bydgoskie, relacje, 1657-1665, k. 180; APP, Solec, C. 34, k. 1; AMS, II.33. Z 16 IV 1817; Kronika miasta, AMS, II. 2 (sprawozdanie roczne).