Ksawery Niemojewski był właścicielem Ciechocinka w XIX w. Po jego śmierci osada trafiła do rąk córek: Barbary i Ksawery. Barbarę pojął za żonę Józef Zawadzki członek Rady Obywatelskiej Księstwa Warszawskiego. Zawadzki w ramach posagu otrzymał połowę majątku Barbary, drugą część nabył od Ksawery, zamężnej z Celińskim. W 1823 r. Konstanty Wolicki, mineralog, działacz społeczny, przedsiębiorca, zakupił od zawadzkiego dwie włóki ziemi wraz ze źródłami solankowymi, które po dwóch latach przekazał Skarbowi Królestwa Polskiego. W ten sposób Królestwo stało się właścicielem ciechocińskich dóbr naturalnych. W 1824 r. Wolicki na mocy porozumienia zawartego z przewodniczącym Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu Królestwa Polskiego, księciem Konstantym Druckim-Lubeckim, rozpoczął budowę warzelni soli, którą finansował Skarb Państwa. Zakład warzelniczy wraz z tężniami uruchomiono w 1833 r. Trzy lata później, w 1836 r., urządzono pierwsze łazienki w tzw. austerii rządowej, znajdującej się w dzisiejszym Parku Zdrojowym. Moment ten przyjmuje się za oficjalną datę powstania uzdrowiska.
Opracowanie Bartłomiej Grabowski, źródła: APT OW, Komitet Zarządzający Zakładem Wód Mineralnych w Ciechocinku z lat 1842-1914, sygn. 1; APT OW, Akta dr. Med. Tadeusza Rejmanowskiego z Włocławka 1919-2007, sygn. 5; Ziemia Kujawska XXV, Inowrocław-Włocławek 2016, artykuł: R. Górski,Geneza, rozwój i zakres działania administracji Uzdrowiska Ciechocinek, fot. uzdrowiskociechocinek.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz