W
pierwszej połowie XIX w. właścicielami Polanowic stała się
rodzina Przybyszewskich, zarządcą mógł być wzmiankowany tu
niejaki Regehm. W 1858 r. nabywcą majątku został baron Karol
Ferdynand von Pelet-Narbonne. Dla niego wzniesiono tu dwór w
otoczeniu parku krajobrazowego. Budowla później stała się
pałacową oficyną. Około 1880 r. właścicielem był tu Niemiec
nazwiskiem Langner, prawdopodobnie dla którego wzniesiono obecny
pałac. Wieś pod koniec XIX w. liczyła 384 mieszkańców i 13
domów.
We
wsi była cegielnia. Zajmowano się chowem i tuczem bydła, hodowlą
owiec, produkcją nabiału i uprawą buraków.. W 1897 r.
właścicielem został Walter Gierke z Niemieckiego Lasu. W 1910 r.
dokonał przebudowy pałacu, który uzyskał wówczas współczesny
wygląd. W 1925 r. całość dóbr objął jego syn Hans. Sam Walter
przeszedł na katolicyzm, założył ognisko "Sokoła" i
"Strzelca?, wybudował strzelnicę i boisko sportowe. Hans
Gierke ożenił się z Polką, poza tym sympatyzował z wojskiem
polskim, któremu oddał konie i samochody w sierpniu 1939 r., za co
został zatrzymany i osadzony w inowrocławskim więzieniu. Zginął
w czasie tzw. ?krwawej niedzieli? w nocy z 22 na 23 października
1939 r., kiedy to pijany Ulrich Jahnz z majątku w Palczynie wraz z
Otto Christianem Hirschfeldem urządzili sobie najpierw polowanie w
palczyńskim majątku, a następnie prywatną egzekucję. Zabili
wtedy kilkudziesięciu Polaków - przedstawicieli władz, nauczycieli
i ziemiaństwa, a kilka osób puścili wolno. W latach 1939-1945 wieś
była pod zarządem niemieckim i nazywała się Waltersmark. Po 1946
r. majątek znacjonalizowano, a folwark przekształcono w Stację
Hodowli Roślin. W 1993 r. na bazie Stacji utworzono tu spółkę:
Hodowla Zwierząt i Nasiennictwo Roślin Polanowice Spółka z o.o.
Budynek pałacu był przebudowywany w 1975 r., a obecnie wraz z
parkiem został sprzedany prywatnemu właścicielowi.
Pałac
eklektyczny o cechach klasycystycznych. Budynek piętrowy, nakryty
dachem mansardowym. W fasadzie znajduje się ryzalit z kolumnowym
gankiem podtrzymującym taras, nad którym znajduje się tympanon.
Pośrodku dachu znajduje się kolista latarnia zwieńczona iglicą.
Od południa do pałacu przylega pięcioboczna zamknięta przybudówka
ogrodu zimowego.
Nieopodal pałacu stoi dwór z pierwszej połowy XIX w. obecnie zwany oficyną, przebudowany w XX w. z kolumnowym gankiem zamkniętym od frontu i tarasem.
*Materiały
zebrał Bartłomiej Grabowski, źródła:
Rocznik
Archidiecezji Gnieźnieńskiej 2005 r.
Luise
Joubert, „Why are we here”, http://www.seagreen.co.uk/loening
http://www.polskiezabytki.pl/
Słownik
Geograficzney Królestwa Polskiego
Śmierć
Hansa Gierke. Dzieje Inowrocławia. T.2, 1919 r. do końca lat
siedemdziesiątych, s. 108-111.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz