Bruno
Józef Szafarkiewicz
herbu Prus II, pochodził z Gocanowa, gmina Kruszwica, powiat
inowrocławski. Przyrodnik i pedagog urodził się 9 września 1821
r., zmarł w Poznaniu 27 lipca 1892 r.
Doktor
Uniwersytetu Huboldta w Berlinie Józef Szafarkiewicz, był
najstarszym synem Wawrzyńca (urodzonego w Starym Radziejewie w 1791
r. zm. 1863 r.) i Zofii Nepomucyny Francziszki z domu Mieczkowskiej
(herbu Zagłoba, ur. 1800 w Liszkowie, zm. 1863 r,) rodzina mieszkała
nad Gopłem pod Kruszwicą we wsi Gocanowo, później przeniosła się
do Poznania. Józef Szafarkiewicz uczęszczał do gimnazjum Marii
Magdaleny w Poznaniu, studiował od 1841-1845 r. we Fryburgu
Bruzgowijskim i w Berlinie historię naturalną i matematykę,
egzamin zakończył 20 października 1845 r. w Berlinie. Okres próbny
odbył w Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu 1845/46 r. Jego kariera
związała się z Poznaniem, był między innymi nauczycielem w św.
szkole św. Michała, wyższym nauczycielem w Szkole Realnej, gdzie
został mianowany 16 kwietnia 1866 r. na stopień profesora. Żonaty
był z Emilią z domu Malinowską, zmarłą 2 kwietnia 1869 r.,
powtórnie ożenił się z Ludwiką z Siemiątkowskich. Między
1870-1876 r. nauczał przyrody w Wyższej Szkole Rolniczej w
Żabikowie (od 1872 – Wyższa Szkoła Rolnicza, od 1919 Wydział
Rolniczo-Leśny Uniwersytetu Poznańskiego, dziś Akademia Rolnicza
im. Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu): działacz Poznańskiego
Towarzystwa Przyjaciół Nauk.
Profesor
Józef Szafarkiewicz był również redaktorem „Przeglądu
Poznańskiego” w 1848 r., a w 1862 r. po Antonim Rose objął
redakcję „Ziemianina”. Wydał także drukiem: „Stan rzeczy w
Wielkim Księstwie Poznańskim”, „Historia Naturalna” dla
szkół, „O łosiu przedpotopowym” rozprawa umieszczona w
programie Szkoły Realnej w Poznaniu 1863 r.
Według
Katalogu Biblioteki Raczyńskim prof. Józef Szafrakiewicz jest
autorem takich dzieł jak: „Tablice geologiczne Wielkiego Księstwa
Poznańskiego”, „Historia Naturalna dla szkół” z 60-ciu
drzeworytami – kurs I, „Historia Naturalna dla szkół” - kurs
II z 85 drzeworytami, „Stan rzeczy w Poznańskim” wyd. w 1848 r.
Zmarł
w Poznaniu 27 lipca 1892 r. Pogrzeb odbył się w parafii Farnej.
Jego dzieci z małżeństwa z Emilią (1824-1869): Stanisław
architekt (1853-1885), Anna (1854-1855), Kazimierz (1856-1856),
Adam-Nikodem (1860), Jadwiga nauczycielka i Aniela.
Opracowanie
Bartłomiej Grabowski, źródła:
- Polski Słownik Biograficzny t. 46 s. 397: psb.33058.1
- Polski Słownik Biograficzny t. 46 s. 399: psb.33059.2
- Akt małżeński: Poznań św. Maria Magdalena, rok 1851, nr aktu 17
- Akt małżeński: Poznań św. Maria Magdalena, rok 1871, nr aktu 96
- Pogrzeb link: http://www.poznan.pl/mim/necropolis/
- Indeks wg.: http://www.poznan.pl/mim/necropolis/
- J. Szymański, Herbarz Średniowiecznego Rycerstwa Polskiego, Warszawa 1993, herb Prus II
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz