Strony

STRONY

sobota, 29 grudnia 2018

Bruno Józef Szafarkiewicz (1821-1892)


Bruno Józef Szafarkiewicz herbu Prus II, pochodził z Gocanowa, gmina Kruszwica, powiat inowrocławski. Przyrodnik i pedagog urodził się 9 września 1821 r., zmarł w Poznaniu 27 lipca 1892 r.

Doktor Uniwersytetu Huboldta w Berlinie Józef Szafarkiewicz, był najstarszym synem Wawrzyńca (urodzonego w Starym Radziejewie w 1791 r. zm. 1863 r.) i Zofii Nepomucyny Francziszki z domu Mieczkowskiej (herbu Zagłoba, ur. 1800 w Liszkowie, zm. 1863 r,) rodzina mieszkała nad Gopłem pod Kruszwicą we wsi Gocanowo, później przeniosła się do Poznania. Józef Szafarkiewicz uczęszczał do gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu, studiował od 1841-1845 r. we Fryburgu Bruzgowijskim i w Berlinie historię naturalną i matematykę, egzamin zakończył 20 października 1845 r. w Berlinie. Okres próbny odbył w Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu 1845/46 r. Jego kariera związała się z Poznaniem, był między innymi nauczycielem w św. szkole św. Michała, wyższym nauczycielem w Szkole Realnej, gdzie został mianowany 16 kwietnia 1866 r. na stopień profesora. Żonaty był z Emilią z domu Malinowską, zmarłą 2 kwietnia 1869 r., powtórnie ożenił się z Ludwiką z Siemiątkowskich. Między 1870-1876 r. nauczał przyrody w Wyższej Szkole Rolniczej w Żabikowie (od 1872 – Wyższa Szkoła Rolnicza, od 1919 Wydział Rolniczo-Leśny Uniwersytetu Poznańskiego, dziś Akademia Rolnicza im. Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu): działacz Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk.

Profesor Józef Szafarkiewicz był również redaktorem „Przeglądu Poznańskiego” w 1848 r., a w 1862 r. po Antonim Rose objął redakcję „Ziemianina”. Wydał także drukiem: „Stan rzeczy w Wielkim Księstwie Poznańskim”, „Historia Naturalna” dla szkół, „O łosiu przedpotopowym” rozprawa umieszczona w programie Szkoły Realnej w Poznaniu 1863 r.

Według Katalogu Biblioteki Raczyńskim prof. Józef Szafrakiewicz jest autorem takich dzieł jak: „Tablice geologiczne Wielkiego Księstwa Poznańskiego”, „Historia Naturalna dla szkół” z 60-ciu drzeworytami – kurs I, „Historia Naturalna dla szkół” - kurs II z 85 drzeworytami, „Stan rzeczy w Poznańskim” wyd. w 1848 r.

Zmarł w Poznaniu 27 lipca 1892 r. Pogrzeb odbył się w parafii Farnej. Jego dzieci z małżeństwa z Emilią (1824-1869): Stanisław architekt (1853-1885), Anna (1854-1855), Kazimierz (1856-1856), Adam-Nikodem (1860), Jadwiga nauczycielka i Aniela.

Opracowanie Bartłomiej Grabowski, źródła:

  • Polski Słownik Biograficzny t. 46 s. 397: psb.33058.1
  • Polski Słownik Biograficzny t. 46 s. 399: psb.33059.2
  • Akt małżeński: Poznań św. Maria Magdalena, rok 1851, nr aktu 17
  • Akt małżeński: Poznań św. Maria Magdalena, rok 1871, nr aktu 96
  • J. Szymański, Herbarz Średniowiecznego Rycerstwa Polskiego, Warszawa 1993, herb Prus II 











Brak komentarzy:

Prześlij komentarz